Δόξα Καγιούλη - Γιώργος Μπίκουλης

Καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε ομορφιές μου.

Τι είναι ένας ερασιτέχνης

Ερασιτέχνης λέγεται η πάρεργος (εκτός επαγγέλματος) ασχολία στην καλλιτεχνία, επιστήμη ή απλώς και τέχνη. Άλλοι καταγίνονται με τη ζωγραφική, άλλοι με τη μηχανική, άλλοι με την ηλεκτρολογία και γενικά σε εκτός επαγγέλματος διάφορες μετά ζήλου απασχολήσεις.

Πολλοί μεγάλοι καλλιτέχνες και επιστήμονες που διέπρεψαν, ξεπήδησαν από ερασιτέχνες και εάν δεν έγιναν όλοι σπουδαίοι, είχαν την τύχη πολλοί απ'αυτούς να δουν τα παιδιά τους να διαπρέπουν στη ζωή τους σαν επαγγελματίες περιωπής.

Για παράδειγμα σας αναφέρω ένα πραγματικό γεγονός που αφορά τη μουσική.. Εκατομμύρια μουσικά έντυπα με περιεχόμενα δύσκολες εκτελέσεις για διάφορα όργανα πουλιούνται καθημερινά σε όλα τα πολιτισμένα κράτη. ΠΡΟΣΕΞΤΕ, ούτε ένας στο εκατομμύριο δεν είναι ικανός να αποδώσει αυτά τα δύσκολα έργα, παρ'όλα αυτά τ'αγόρασαν όχι γιατί αγνοούσαν τη δυσκολία των τεμαχίων, αλλά για να ικανοποιήσουν το εαυτό τους προσπαθώντας με κατάνυξη να το αποδώσουν έστω και αν η εκτέλεσή του είναι κάτω απο το μέτριο.

Αυτή η προσπάθεια, η επιμονή και ο ζήλος είναι εκδηλώσεις καλλιέργειας της ψυχής, είναι η χαρά του πολιτισμένου ανθρώπου. 

 (συμβουλές από βιβλίο Νίμπεργκ)

Ludwig van Beethoven - Symphony No 8 in F Major, op 93

Η 8η Συμφωνία σε Φα μείζονα, Op. 93 είναι μία συμφωνία, αποτελούμενη από τέσσερα μέρη, του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, γραμμένη το 1812. Ο Μπετόβεν αναφερόταν σε αυτήν ως «η μικρή του Συμφωνία σε Φα μείζονα»

Το έργο αποτελείται από τέσσερα μέρη:

Allegro vivace e con brio -  (Φα μείζονα)

Allegretto scherzando

Tempo di menuetto (Φα μείζονα)

Allegro vivace

Το καλοκαίρι του 1812, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, ο Μπετόβεν επέλεξε να περάσει τις θερινές του διακοπές μακριά από την αυστριακή πρωτεύουσα και συγκεκριμένα σε γραφικές πόλεις της Βοημίας που φημίζονταν μεταξύ άλλων για τις ιαματικές τους πηγές. Την ηρεμία και τη μοναξιά εκείνου του καλοκαιριού διέκοψε μόνο η σημαίνουσα συνάντηση του Μπετόβεν με τον γίγαντα του ευρωπαϊκού πνεύματος, Γκαίτε. 

Τον Ιούλιο ο συνθέτης έγραψε την θρυλική του επιστολή προ την "αθάνατη αγαπημένη" που έγινε αιτία ανάπτυξης μίας τεράστιας φιλολογίας (και παραφιλολογίας) γύρω από την πραγματική ταυτότητα της γυναίκας στην οποία απευθυνόταν η επιστολή αλλά και γύρω από τα συναισθήματα του απελπισμένου έρωτα και της μοναξιάς του Γερμανού συνθέτη. 

Το καλοκαίρι εκείνο το συνθετικό ενδιαφέρον του εστιάστηκε στη σύνθεσης της Όγδοης Συμφωνίας του. Λίγο πριν την επιστροφή του στη Βιέννη, ο Μπετόβεν έμεινε για λίγο καιρό στο Λίντς, στο σπίτι του Γιόχαν του μικρού του αδελφού. Παρά τις εντάσεις που είχαν λόγω του δεσμού του Γιόχαν με την οικιακή βοηθό, η συμφωνία ολοκληρώθηκε και ηη πρεμιέρα της δόθηκε στις 27 Φεβρουαρίου του 1814 στη Βιέννη υπό τη διεύθυνση του συνθέτη.

Το έργο είναι σύντομο και έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο από όσο φαίνεται να επιτρέπει η διάρκειά του.  Η Συμφωνία μοιάζει μεγαλειώδης λόγω της πολλαπλότητας των μουσικών γεγονότων που περιέχει.

Ο John N. Burk παρατήρησε ότι οι γρήγορες αλλαγές από μια ιδέα στην άλλη κάνουν το έργο χιουμοριστικό.  Ο Pitts Sanborn είπε για την Όγδοη Συμφωνία «Είναι το γέλιο ενός ανθρώπου που έζησε,υπέφερε και πέτυχε τη σύνοδο κορυφής ....

Η συμφωνία αυτή είναι ένα έργο ανάλαφρο, γεμάτο χάρη και λεπτό χιούμορ. Η έλλειψη αργής εισαγωγής στην αρχή του πρώτου μέρους υποδηλώνει εμμέσως την πρόθεση του δημιουργού για ένα έργο απέριττο και άμεσο. Γραμμένο σε φόρμα σονάτας, το πρώτο μέρος βασίζεται σε ένα στιβαρό αλλά κινητικό θέμα, ακολουθούμενο από ένα δεύτερο που βασίζεται σε ένα απλό ανιόν σχήμα. Το δεύτερο αυτό θέμα εμφανίζεται αρχικά στην απρόσμενη τονικότητα της ρε μείζονας, πριν επιστρέψει στην τονικότητα της ντο μείζονας. Η ενότητα της επεξεργασίας  επικεντρώνεται στην καταιγιστική ανάπτυξη κυρίως του πρώτου θέματος οδηγώντας με μίας παρατεταμένη ηχηρότητα στην τυπική επανέκθεση. Η coda είναι ασυνήθιστα εκτενής και λειτουργεί ως μία δεύτερη ευκαιρία ανάπτυξης του θεματικού υλικού.

Το δεύτερο μέρος είναι το συντομότερο μέρος της συμφωνίας και συνιστά μία ευφυή μουσική διακωμώδηση του μετρονόμου, την απομίμηση του μετρονόμου του Mälzel. Τα βιολιά παρουσιάζουν μια άψογη μελωδία μουσικού κουτιού που έχει τόση γοητεία όσο χιούμορ. Τα ξύλινα πνευστά επιδίδονται στο να παίζουν αλλεπάλληλες συγχορδίες staccato κρατώντας έτσι έναν σταθερό παλμό, όπως κάνει και ένας μετρονόμος. Ένα σχήμα 64 στην κατάληξη του δεύτερου θέματος, συμβολίζει χιουμοριστικά κατά πολλούς μία υποτιθέμενη δυσλειτουργία της ανελέητης συσκευής.

World Accordion Trio

Frank Marocco, Richard Galliano, Coba τρεις γίγαντες του ακορντεόν. Έχουν απίστευτες γνώσεις μουσικής και επιπλέον ο κάθε ένας έχει το δικό του προσωπικό ύφος. Μην ξεχνάτε το λέω συνεχώς, δε  φτάνει μόνο η τεχνική πρέπει να βγάζετε και συναίσθημα. Η μουσική χρειάζεται χρώμα για να πλανέψει. Καλημέρα και καλή εβδομάδα να έχουμε ομορφιές μου!

coba-net

καλή εβδομάδα να έχουμε ακορντεονόφιλοι!!

Musik For The Kitchen

musikforthekitchen

Ένα βράδυ πού 'βρεχε - Νίκος Γούναρης

Last Call To Paris

Καλή εβδομάδα να έχουμε ομορφιές μου!!             

Παύλος Παυλίδης

Γιώργος Κοκκινάκης

Ανακατασκευή θήκης ακορντεόν

Ο Νίκος Μπεγάκης δεν είναι μόνο ένας εξαιρετικός τεχνίτης αλλά και ένας άνθρωπος με μεράκι και αστείρευτη φαντασία. Αυτή η θήκη είχε μία θαμπή όψη και ο Νίκος της έδωσε χαρακτήρα και λειτουργικότητα. Ίσως η καλύτερη θήκη που έχω δει, γι'αυτο το λόγο είπα να μοιραστώ μαζί σας  αυτές τις φωτογραφίες. Μία χρυσή αγκαλιά για το συλλεκτικό scandalli.

Καλό μήνα ακορντεονόφιλοι!!!

Vlada Panovic

Ο Vlada Panovic είναι Σέρβος ακορντεονίστας και συνθέτης. Γεννήθηκε στις 11 Νοεμβρίου του 1967. Πειραματίζεται πάντα με πολλά είδη μουσικής. Αυτό τον έκανε να ξεχωρίζει διότι έτσι δημιούργησε μία ιδιαίτερη αισθητική στο παίξιμό του. Είναι πολυβραβευμένος και μέλος της Εθνικής Ορχήστρας RTS.   

περισσότερα βιογραφικά στοιχεία:

From the very beggining his interest in musical styles and areas was vast. Always looking for the real values, he entered into the core of all musical genres which helped him to develop aesthetic and stylistic comprehension of music. However, his commitment to our rich musical tradition prompted him to put the accent on the musical heritage of his people. His ongoing commitment to self-development brought him significant awards: The First accordion of Serbia (Aranđelovac, 1994) The First accordion of Yugoslavia (Soko Banja, 1997) The award of the newspaper „Večernje novosti" for the „First accordion" in 1997. At the end of the year 2000 he became a member of the National Orchestra of RTS (Radio Television of Serbia). In this important institution, which represents some kind of school of folk music, he excelled at the stylistic knowledge of our musical heritage and in writting arrangements for the National Orchestra of RTS. He passes his knowledge and experience to the younger generations, creating very successful instrumentalists and vocal soloists and shows them as a role model the way of connecting the expressive and the material abundance of traditional music with modern musical expression. For his abinding recording company „PGP -- RTS" he recorded in 2008 his first CD titled „Accordion journey through Serbia " which represents an homage to the Serbian accordion and in the year 2009 he released his debut CD as an author, titled „Motifs of the Balkans". Possessing exceptional musicality and musical intelligence, he pushes the boundaries of his artistry and performs with great success the works of the world's famous composers, notably in the field of jazz standards and film music, as well as French chansons, Russian romances and Argentine tango music, gaining praise and recognition from distinguished experts and great musicians from all over the world. Many years of work, a lot of sacrifice, as well as the great love of his vocation, raised him to the very top of the musical sky of Serbia and brought him the highest award in his career. In January 2010 Vlada Panović became the leader of the National Orchestra of RTS, the most representative orchestra of folk music, which since his inception annihiliated dubious values and gave an immense contribution to the musical heritage of Serbia. He performs with great responsability his duties as the leader of the National Orchestra of RTS and continues the tradition of his predecessors in the care of folk music, but also puts his mark in aesthetic stylization and strenghtens the national direction in Serbian music. As an artist with refined taste, precise and clean technique, clear formes, strong and noble tone of softness and especially with the natural sense of the phrase, he expresses within a broad genre range a capacity of an universal musician whose pionneering spirit and intellectual curiosity could not be confined to one area of music and whose interests and desire for musical creativity know no boundaries.