Καλα Χριστούγεννα ομορφιές μου. Εύχομαι οι γιορτές αυτές να αγκαλιάσουν όλο τον κοσμο με αγαπη.
Wolfgang Amadeus Mozart - Piano Concerto No. 24 in C minor, K. 491
Από τα 27 συνολικά κοντσέρτα για πιάνο του Μότσαρτ μόλις δύο είναι γραμμένα σε ελάσσονα τονικότητα, το κοντσέρτο σε ρε ελάσσονα Κ.466 και το εν λόγω κοντσέρτο σε ντο ελάσσονα. Η επιλογή της ντο ελάσσονας συνδέεται με μία αίσθηση πάθους, δραματικότητας και τραγικότητας που όντως διαπνέει ξεκάθαρα όλο το έργο, ιδίως το πρώτο και το τρίτο μέρος του - και είναι αυτή που έκανε τον Μπετόβεν να θαυμάσει τόσο ειλικρινά το κοντσέρτο. Άλλο στοιχείο που ξεχωρίζει το κοντσέρτο αυτό είναι ο έντονα συμφωνικός χαρακτήρας του που φανερώνεται μεταξύ άλλων από τη χρήση της πιο εκτεταμένης ορχήστρας που ο Μότσαρτ αξιοποίησε ποτέ σε κοντσέρτο του δίνοντας μάλιστα ιδιαίτερη βαρύτητα στον ρόλο των ξύλινων πνευστών.
Το πρώτος μέρος, σε φόρμα σονάτας - κοντσέρτου, είναι (ασυνήθιστα) γραμμένο σε ρυθμό τριών τετάρτων και ανοίγει με ένα σκοτεινό θέμα με χαρακτηριστικά ανιόντα άλματα έβδομης ελαττωμένης που αξιοποιεί ήδη στα πρώτα μέτρα και τους δώδεκα φθόγγους της χρωματικής κλίμακας. Το πιάνο, από την είσοδο του και μετά, διανθίζει και επεκτείνει το θεματικό υλικό συνδιαλεγόμενο δυναμικά με την ορχήστρα. Το αργό μέρος, παραδόξως, είναι γραμμένος σε φόρμα ροντό που κανονικά θα ανέμενε κανείς να συναντήσει στο φινάλε. Η επιλογή της τονικότητας (μι ύφεση μείζονα), η απουσία τρομπετών και τυμπάνων αλλά και η εξαιρετική απλότητα του κυρίως θέματος, διαμορφώνουν μία ατμόσφαιρα ήρεμη και γαλήνια.
Τα δύο ενδιάμεσα επεισόδια παρουσιάζονται από τα πνευστά και εν συνεχεία αναπτύσσονται από το πιάνο. Το φινάλε οικοδομείται ως σειρά παραλλαγών πάνω σε ένα θέμα γεμάτο χάρη αλλά και υφέρπουσα ένταση. Οι παραλλαγές του εξερευνούν ένα τεράστιο εύρος διαθέσεων, από την πιο αθώα παιδικότητα ως την πιο φορτισμένη δραματικότητα. Η τελευταία παραλλαγή, σε ρυθμό έξι ογδόων, δημιουργεί μία σαρωτική μουσική δίνη που προσφέρει ένα τέλος συγκλονιστικό, αντάξιο της συναρπαστικής μουσικής δράσης που έχει προηγηθεί.
(σύνταξη κειμένου (απόσπασμα) Γουβέλης Τίτος)
Star of the County Down - Diatonic accordion, percussion and flutes.
Καλή εβδομάδα ακορντεονόφιλοι. Σε αυτό το βίντεο δύο φίλοι διασκεδάζουν. Το ίδιο μπορείτε να κάνετε και εσείς. Αφήστε λιγάκι την απόλυτη μελέτη και πειραματιστείτε με τη μουσική. Αφεθείτε ελεύθεροι χωρίς τα πολλά δικά μας πρέπει. Χρειάζεται καμιά φορά για να μπορέσετε να συνεχίσετε με την ίδια διάθεση τη μελέτη σας.
4ο Βιωματικό Σεμινάριο
Ευχαριστώ θερμά τον κ. Albert Ketenjian για την προσφορά του τόσο την τεχνική όσο και την πνευματική, τον κ.Πλιάτσικα Λευτέρη για τη φιλοξενία του στον πολύ ζεστό χώρο Stage Art του ωδείου Πυξίδα και όλους εσάς που ανταποκριθήκατε στο κάλεσμα με τη μοναδική σας γλυκύτητα και φιλική σας διάθεση.
Για άλλη μία φορά επικοινωνήσαμε και μαθητεύσαμε.
Δεκέμβριος - Κωστής Παλαμάς
Η μητερούλα στον κόρφο της κοιμίζει
Το ακριβό της, το μόνο της παιδί.
Έξω με χιόνια Δεκέμβρης τριγυρίζει,
Κι αυτή το σφίγγει, και σαν να τραγουδεί,
Σιγομιλάει με γέλιο και τρεμούλα
Η μητερούλα:
Άγιε Νικόλα, που ξέγνοιαστα χτενίζεις
Τ' άσπρα σου γένια ψηλά στον ουρανό,
Και πέφτουν κάτου σωρός και μας χιονίζεις,
Μην το κρυώσεις, λυπήσου τ' ορφανό.
Λαμπάδα τρέχω σ' εσέ ν' ανάψω κιόλα,
Άγιε Νικόλα!
Να ο Χριστός σου γεννιέται σε λιγάκι,
Που αγαπάει, μικρό μου, τα παιδιά.
Ζεστό σου φέρνει, καινούργιο φουστανάκι,
Και την ευχή του πιστή σου συνοδειά.
Κοιμήσου τώρα και θα 'ρθει στ' όνειρό σου.
Να ο Χριστός σου!
Κι αφού μας φύγει, δεν μας ξεχνά, θ' αφήσει
Στον Αϊ-Βασίλη για σε παραγγελιά
Χίλια παιγνίδια λαμπρά να σου χαρίσει
Και ζαχαράτα και χάδια και φιλιά.
Με τη χαρά σου η χάρη του θα σμίγει,
Κι αφού μας φύγει!
Τι θα μου μένει αν 'γράφθη μαύρη μέρα
Για να το χάσω από την αγκαλιά;..
Χωρίς παιδάκι τι είναι η μητέρα;
Χωρίς πουλάκι τι θέλει η φωλιά;
Αν μου πετάξει ας πέσω χαλασμένη...
Τι θα μου μένει!
Καλή εβδομάδα να έχουμε και καλό μήνα
Accordionist Mary Tokarski
Είναι από τις αγαπημένες μου. Είναι εξαιρετική δασκάλα, σολίστ και μέλος του "Κ" trio. Προπονήτρια διαγωνισμών αλλά και μέλος σε επιτροπές. Έχει φοβερή ενέργεια και εκφράζεται με όλα τα είδη μουσικής. Απολαύστε την.
πωλείται ακορντεόν
Είναι μεταχειρισμένο σε καλή κατάσταση και έχει κουρδιστεί για να το παραλάβετε σαν καινούριο.
Δε διαθέτει θήκη γι'αυτό και η τιμή του είναι 600,00 ευρώ.
Στείλτε μου μήνυμα στη φόρμα επικοινωνίας του blog.
Frank Marocco
Τα κομμάτια του μήνα είναι για προχωρημένους ακορντεονίστες. Μπορείτε όμως οι υπόλοιποι να ρίξετε μια ματιά να δείτε πως γράφονται αυτά τα κομμάτια. Ακόμα και αυτή η επαφή με την παρτιτούρα, η επαφή της παρατήρησης, είναι ένα τέλειο μάθημα για να μπορέσετε να προχωρήσετε. Καλή μελέτη.
Frank Marocco "Secret Love" 1984 Jazz Accordion Trio
Καλή εβδομάδα να έχουμε. Από τους πολύ αγαπημένους μου ακορντεονίστες. Σας τον έχω ξανασυστήσει και θα το ξανακάνω φυσικά :-) Απολαύστε τον.
frankmarocco.biography
Pyotr Ilyich Tchaikovsky - The Tempest, fantasy-overture for orchestra in F minor, Op. 18
To 1873, τέσσερα χρόνια μετά την επιτυχία της Εισαγωγής-Φαντασίας Ρωμαίος και Ιουλιέτα, ο Τσαϊκόφσκυ επέστρεψε στο έργο του Σαίξπηρ, αυτή τη φορά στο περίφημο κύκνειο άσμα του, την Τρικυμία , εμπνεόμενος από αυτή ένα ομώνυμο συμφωνικό έργο.
Η ιδέα μίας τέτοιας σύνθεσης ανήκε στον γνωστό κριτικό της εποχής Βλαντιμίρ Στάσοφ, ο οποίος στις αρχές του 1873, όχι μόνο έστρεψε στο ενδιαφέρον του Τσαϊκόφκσυ στο συγκεκριμένο έργο αλλά και του υπέδειξε με σαφή αναλυτικό τρόπο τη δομή που θα έπρεπε να έχει το υπό διαμόρφωση μουσικό έργο. Ο συνθέτης ακολούθησε κατά γράμμα τις προτάσεις του Στάσοφ και συνέθεσε την Τρικυμία μέσα σε μόλις δέκα μέρες "σαν να τον καθοδηγούσε μία υπερφυσική δύναμη" όπως έγραψε χαρακτηριστικά.
Η πρώτη εκτέλεση του έργου δόθηκε πρώτη φορά με μεγάλη επιτυχία στις 7/19 Δεκεμβρίου του 1873 στη Μόσχα υπό τη διεύθυνση του Νικολάι Ρουμπινστάιν.
Η Τρικυμία ξεκινάει ήσυχα με μία ήρεμη προσδοκία. Η μουσική απεικονίζει μια ήρεμη θάλασσα και το πλοίο του
Φερδινάνδου που ταξιδεύει με αυτοπεποίθηση. Σύντομα η διάθεση γίνεται έντονη και
βίαιη καθώς ο Άριελ (το υπάκουο πνεύμα), με εντολή του μάγου Πρόσπερο, καλεί μια φλόγα για να οδηγήσει σε ναυάγιο το καράβι που μεταφέρει τον Φερδινάνδο. Η
μουσική τρέχει. Η ενορχήστρωση του Τσαϊκόφσκι είναι αριστοτεχνική στο χρώμα, δημιουργεί μία μεγαλοπρεπή ατμόσφαιρα καθώς το πλοίο καταστρέφεται.
Το θέμα της αγάπης που χρησιμοποιείται για να εκφράσει τα
ανερχόμενα συναισθήματα μεταξύ Μιράντας και Φερδινάνδου, είναι όμορφο και πειστικό, αν και όχι τόσο αξιομνημόνευτο όπως στο Ρωμαίο και τη
Ιουλιέτα.
Στο μαγικό νησί ξεκινούν οι πρώτες δειλές εκδηλώσεις αγάπης ανάμεσα στη Μιράντα και τον Φερδινάνδο. Η μουσική στο νησί είναι έξυπνα δομημένη σε όλη της την έκταση μέχρι που οι εραστές παραδίδονται στη μαγεία του πάθους.Η μουσική είναι ενορχηστρωμένη πληθωρικά, περιγράφοντας ιδανικά τα κύρια πρόσωπα και γεγονότα του σαιξπηρικού αριστουργήματος. Στο κλείσιμο της συμφωνικής φαντασίας, η μουσική επιστρέφει πίσω στην ηρεμία και τη θαλασσινή διάθεση του ανοίγματος.
Δημήτρης Δραγατάκης
:format(jpeg):mode_rgb():quality(40)/discogs-images/A-1984367-1478620587-2056.jpeg.jpg)
Ο Δημήτρης Δραγατάκης γεννήθηκε στην Πλατανούσα της Άρτας το
1914 και πέθανε στις 18 Δεκεμβρίου του 2001 στην Αθήνα. άρχισε μαθήματα βιολιού
σε ηλικία δεκαέξι ετών με τον Γεώργιο Ψύλλα στο Εθνικό Ωδείο, και αποφοίτησε το
1939. Από το 1949 ξεκίνησε μαθήματα σύνθεσης με τον Λεωνίδα Ζώρα και τον Μανώλη
Καλομοίρη στο ίδιο ωδείο (δίπλωμα σύνθεσης το 1955). Παράλληλα δίδασκε ο ίδιος
βιολί στο Εθνικό Ωδείο. Το ενδιαφέρον του για τις νεότερες τεχνοτροπίες
εκδηλώθηκε χάρη σε δική του πρωτοβουλία εντελώς ανεξάρτητα από τους δασκάλους
του.
Με προτροπή του Μ. Καλομοίρη στράφηκε στη βιόλα και
αποτέλεσε, από το 1944 και για μία εικοσαετία, μέλος της ορχήστρας της Λυρικής
Σκηνής. Το 1977 καταλαμβάνει τη θέση του καθηγητή αρμονίας, αντίστιξης, φούγκας
και ενορχήστρωσης στο Εθνικό Ωδείο από την οποία αποχωρεί το 1997. Ήταν
αναπληρωτής Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Εθνικού Ωδείου, Αντιπρόεδρος της
Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών και Αντιπρόεδρος της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών.
Ο κατάλογός του περιλαμβάνει πάνω από εκατό έργα για όλα
σχεδόν τα είδη. Τα πρώτα του χρονολογημένα έργα φέρουν την ημερομηνία 1957,
περιλαμβάνονται όμως και παλαιότερα έργα, χωρίς χρονολογία σύνθεσης. Σημαντικό
μέρος της παραγωγής του καταλαμβάνουν οι μεγάλες μορφές (έξι συμφωνίες,
κοντσέρτα και κοντσερτίνα).
Ο Δ. Δραγατάκης είχε επανειλημμένως τιμηθεί για το έργο του
με πολλές διακρίσεις. Το 1958 βραβεύτηκε στο διαγωνισμό της Ένωσης Ελλήνων
Μουσουργών για το Κουαρτέτο εγχόρδων αρ. 1, το 1960 στο διαγωνισμό σύνθεσης του
Ελληνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας για το Κουαρτέτο Εγχόρδων αρ. 3. Το 1964 το
Κουϊντέτο για ξύλινα πνευστά διακρίθηκε σε διαγωνισμό της Ένωσης Ελλήνων
Μουσουργών. Το 1981 η Συμφωνία αρ.5 τιμήθηκε με το Α' Βραβείο στο διαγωνισμό
σύνθεσης του Υπουργείου Πολιτισμού.
Το 1988 κατόπιν παραγγελίας του Δήμου Ηρακλείου γράφει το
Κονσερτίνο για σαντούρι και ορχήστρα, ένα εγχείρημα σύμπραξης μιας καθιερωμένης
«κλασικής» μορφής με ένα όργανο που φέρει έντονα τα παραδοσιακά ηχοχρωματικά
και πολιτιστικά χαρακτηριστικά. Άλλες σημαντικές παραγγελίες ήταν τα έργα Ωδή
ΧΙΙΙ για φωνή και μικρό σύνολο, για το έτος Κάλβου (Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών,
1992) και Κοντσέρτο για βιόλα και ορχήστρα (Μέγαρο Μουσικής, 1992).
Το γεγονός ότι η σταδιοδρομία του ως συνθέτη ξεκίνησε σε
σχετικά μεγάλη ηλικία (40-42 ετών), όταν οι βασικές του κατευθύνσεις και η
στάση ζωής του είχαν πλέον κατασταλάξει, συνέβαλε στο να διατηρήσει μια έντονα
ανεξάρτητη πορεία χωρίς να «παρασυρθεί» από τις εκάστοτε μόδες των
πρωτοποριακών ρευμάτων που κυριαρχούσαν τις δεκαετίες του ?60 και του ?70. Ήδη
το πρώτο του έργο (Κουαρτέτο εγχόρδων αρ.1, 1957) φέρει τη σφραγίδα της
ωριμότητας και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του προσωπικού του ύφους.
Η μουσική του γλώσσα ενσωμάτωνε διδάγματα από το αρχαίο
ελληνικό δράμα και τη μελοποιία του ηπειρώτικου δημοτικού τραγουδιού. Ωστόσο ο
Δραγατάκης δε συμμετήχε στους προβληματισμούς της εθνικής σχολής καθώς
υιοθέτησε εξ αρχής σύγχρονα μέσα (Ζαλούχ, 1971) και πρωτοποριακές τεχνικές. Κύρια
χαρακτηριστικά του ήταν η απόλυτη ελληνικότητα της ταυτότητας του, που δεν
καταφεύγει στο φολκλόρ και η αμεσότητα επικοινωνίας που διεγείρει απόηχους από
τις ηχητικότητες της παράδοσης (Μυθολογία ΙΙΙ, 1985).
Ο Γ. Λεωτσάκος, περιγράφοντας το ύφος του συνθέτη,
αναφέρεται στον ελεύθερα ατονικό χαρακτήρα της γραφής του, την άμεση
αναγνωρισιμότητα του και την ποικιλία των στοιχείων του: το ισοκράτημα, τη
«στικτογραφία» (pointillisme), τη χρήση μικρών μελωδικών κυττάρων που κάποτε
θυμίζουν το δημοτικό τραγούδι, τα μικροπερίοδα ρυθμικά οστινάτι, την εκφραστική
και λειτουργική μελοπλασία του, που ευνοεί ιδίως τα διαστήματα έβδομης και
ένατης. Στα πιο πρόσφατα έργα του ο Δραγατάκης μαλακώνει τα περιγράμματα των
«μελωδικών» του γραμμών με λιγότερο κατακερματισμένες φράσεις ενώ η εκφραστική
του χειρονομία αποκτά ένα εύρος και μια υποβλητική δραματικότητα, που, με την
πάντα εύπλαστη μορφή της, αναφέρεται σε ύφος και ήθος συγγενή με τις
μεταρομαντικές τάσεις.
πηγή:composers.musicportal.gr
ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΑΡΙΘΜΟΣ 1
Sonata No 1 for violin and piano
Nostalgia
Concerto for 2 guitars
αφιέρωμα - ντοκιμαντέρ
Bach Concerto for Two Harpsichords BWV 1061a Part 1
Καλή εβδομάδα να έχουμε. Η Susanne Kujala είναι μία σπουδαία οργανίστα και ακορντεονίστα και ο VELI KUJALA είναι ένας λαμπρός συνθέτης και ακορντενίστας. Δύο εξαιρετικοί μουσικοί σε σπάνιες συναντήσεις επί σκηνής. Η κοινή τους αγάπη για τον Bach δουλεύει σαν ένα σώμα για τη μουσική τους. Μου αρέσουν πολύ. Εύχομαι κάποια στιγμή να τους δούμε και στην Ελλάδα. Απολαύστε τους.
Αντώνης Κοντογεωργίου
Πέρυσι πήρα μέρος σε ένα σεμινάριο διεύθυνσης χορωδίας και ήμουν τυχερή που γνώρισα από κοντά έναν σπουδαίο δάσκαλο και μεγάλο μαέστρο τον Αντώνη Κοντογεωργίου. Γνώρισα έναν άνθρωπο γενναιόδωρο, δραστήριο με αγάπη πρώτα για τον άνθρωπο και μετά για τη ζωή. Με είχε συνεπάρει θυμάμαι η έντονη προσωπικότητά του και ο άμεσος τρόπος διδασκαλίας του. Πολύ γλυκός άνθρωπος. Γνωρίζω πως ο Μπάχ ήταν ο αγαπημένος του συνθέτης οπότε με αυτόν τον τρόπο θα ήθελα να τον αποχαιρετήσω.
Εύχομαι στην οικογένεια του και στους ανθρώπους που τον αγαπούν, θερμά συλλυπητήρια.
Εύχομαι στην οικογένεια του και στους ανθρώπους που τον αγαπούν, θερμά συλλυπητήρια.
Accordion Performances
Καλημέρα ακορντεονόφιλοι. Τι ωραίος τρόπος να ξεκινήσει κανείς τη μέρα του. Ένα τραγούδι,δεκάδες ακορντεόν και η διάθεση στα ύψη!!!
Μουσικά Νέα
Κρατική Ορχήστρα Αθηνών Εναρκτήρια συναυλία – Ο Σκαλκώτας και οι σύγχρονοί του.
ΤΟ μουσικό δίδυμο ΝΕΔΕΣ
Γενούφα, του Λέος Γιάνατσεκ
Zbigniew Preisner
“Drums & Voice Jazztronica Duet» στο El Convento del Arte
ΜΙΡΕΛΑ ΠΑΧΟΥ | ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΔΗ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Tο μικρό Παρίσι των Αθηνών 2018
6ο Syros Jazz Festival
Das Kollektiv - Duo: Libertango - Astor Piazzolla (Arrangement Raphael B...
Καλή εβδομάδα ακορντεονόφιλοι!!
Η διαφορετικότητα
Ένα πρωινό, στη χώρα των Νοουράγων όπου τα καλοκαίρια είναι
θερμά και υγρά και ο χειμώνας παγωμένος, οι κάτοικοι έντρομοι ανακάλυψαν - ένας
ένας χωριστά- ότι έβγαλαν ουρά! Και τί δεν επινόησαν για να την κρύψουν. Φαρδιά
παντελόνια, φουντωτές φούστες, ευρύχωρους ριχτούς σάκους.
Καθώς όμως
ανακάλυπταν ότι και σε άλλους φύτρωσε σχεδόν στο ίδιο σημείο μια ουρά, τα
πράγματα άλλαξαν ριζικά. Η ουρά ξαφνικά αποδείχτηκε εξαιρετικά χρήσιμη σε
θέματα κινητικότητας, αλλά και μεταφοράς πραγμάτων, καθώς και στο άνοιγμα και
στο κλείσιμο της πόρτας όταν τα χέρια δεν ήταν διαθέσιμα. Οι σχεδιαστές ρούχων
άρχισαν να τροποποιούν τα μοντέλα τους για την ανάδειξη και την αξιοποίηση του
καινούργιου μέλους του σώματος.
Και ξαφνικά, εκείνοι οι λίγοι που δεν έτυχε να
βγάλουν ουρά, άρχισαν να φαίνονται σε άλλους ¨ διαφορετικοί¨ και σ'άλλους σαν
φρικιά. Τί ντροπή θεέ μου, άνθρωπος χωρίς ουρά!
Κάθε άνθρωπος γεννιέται μοναδικός και όμως κατά τη διάρκεια της ζωής του προσπαθεί να βρει ομοίους του, απορρίπτοντας αυτούς που θεωρεί διαφορετικούς. Δυστυχώς, Ξεχνά πως ο ίδιος είναι μοναδικά διαφορετικός (όπως και οι υπόλοιποι). Ο συγγραφέας Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ είχε πεί: εάν κάποιος σκέφτεται αλλιώς αυτό δε με προσβάλλει, αντίθετα με εμπλουτίζει. Δεν έχει μεγάλο ενδιαφέρον ν' ακούσεις τον ήχο σου.
Με αφορμή ένα σεμινάριο που παρακολούθησα με θέμα την ειδική αγωγή και Τ.Π.Ε - Το φάσμα του αυτισμού από το Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. Δημόκριτος.
Νίκος Σκαλκώτας - Η θάλασσα - The Sea
"Η θάλασσα - the sea" γράφτηκε το 1949. Ένα έργο που έρχεται 13 χρόνια μετά τους 36 ελληνικούς
χορούς του Νίκου Σκαλκώτα.
Είναι ένα λαϊκό μπαλέτο όπου περιλαμβάνει μία ακόμη
μελέτη της ελληνικής δημοτικής παράδοσης.
Ο Νίκος Σκαλκώτας επιστρέφει στον τονικό τρόπο γραφής και με ένα πολύ προσωπικό και πρωτοποριακό τρόπο παρουσιάζει τη θαλασσινή ζωή με διπλή διάθεση πότε χαρούμενη και πότε απολογιστική.
Το έργο
αυτό χωρίς το μπαλέτο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως συμφωνική σουίτα. Έχει
ρομαντικό ύφος και εθνική γεύση.
Από τα μηνύματα σας νομίζω πως σας βρίσκω ανανεωμένους και γεμάτους όρεξη και ενέργεια. Λέω λοιπόν να το εκμεταλλευτώ και να σας χαρίσω μία καινούρια παρτιτούρα.
Autumn Leaves - Jazz
Ακορντεονόφιλοι, ήρθε η στιγμή να πούμε αντίο για λίγο, όπως κάθε καλοκαίρι που αναζητούμε τον εαυτό μας έξω από τις κορνίζες τις καθημερινότητας. Ελπίζω μέσα από τη σελίδα μου να γνωρίσατε και φέτος σπουδαίους μουσικούς και να εμβαθύνατε στη μουσική ακόμα περισσότερο. Μπορείτε να συνεχίσετε να μου στέλνετε μηνύματα και με την πρώτη ευκαιρία θα σας απαντώ.
Θα ήθελα όμως πέρα απο όλα αυτά να μοιραστώ και κάτι μαζί σας. Σκεφτόμουν εδώ και καιρό πως αν κάθε άνθρωπος μάθαινε ένα μουσικό όργανο της αρεσκείας του, αν όλοι λοιπόν παίζαμε ένα μουσικό όργανο και λειτουργούσαμε στην κοινωνία σαν ορχήστρα, τότε η διαφορετικότητα θα δημιουργούσε αρμονία με θριαμβευτικούς τόνους. Σκεφτείτε το. Καλή αντάμωση!
Les Trois Coups
Les Trois Coups
Αυτό το κουαρτέτο είναι εντελώς τρελό και μου αρέσει πολύ. Η μουσική τους έχει μία θεατρική διάσταση και συνδυάζουν με επιτυχία τη μουσική του δρόμου με τη μουσική του τσίρκου. Οι "Les Trois Coups" έχουν μία αστείρευτη ενέργεια, ευτυχώς εύκολα μεταδιδόμενη. Γνωρίστε τους, απολαύστε τους, νομίζω πως στην εποχή μας έχουμε ανάγκη την ξέγνοιαστη μουσική τους.
Καλή εβδομάδα να έχουμε!
Takashi Yoshimatsu
Ο Τακάσι Γιοσιμάτσου (Takashi Yoshimatsu), γεννήθηκε στο
Τόκυο το 1953, και όπως και ο Τόρου Τακεμίτσου, δεν έλαβε κάποια επίσημη
μουσική εκπαίδευση, καθώς μεγάλωσε. Άφησε τις σπουδές του στην τεχνολογική
σχολή του Πανεπιστημίου Κέϊο το 1972, και δημιούργησε ένα ερασιτεχνικό
συγκρότημα που ονομαζόταν ΝΟΑ, και στο οποίο έπαιζε πλήκτρα (συνθεσάιζερ). Η
μουσική του συγκροτήματος έμοιαζε με τη μουσική των Pink Floyd. Ο Γιοσιμάτσου
άρχισε να ενδιαφέρεται για τη σκηνή της τζαζ και του προοδευτικού ροκ, και
ιδιαίτερα ότι αφορούσε στις δυνατότητες που μπορούν να διερευνηθούν μέσω της
ηλεκτρονικής μουσικής.
Ήταν φανατικός θαυμαστής των Walker Brothers και των
Ventures όταν ήταν 13 ετών, αλλά όταν ήταν 14 τον συνάρπασαν οι Συμφωνίες του
Μπετόβεν και του Τσαϊκόφσκι. Από τότε συνέθεσε μια σειρά από κομμάτια, πριν
γίνει πασίγνωστος με το έργο "Θρηνωδία για τον Τόκι" (σημ.: σπάνιο
πουλί της Ιαπωνίας) το 1981. Λίγο αργότερα, απογοητεύτηκε από την ατονική
μουσική, και άρχισε να συνθέτει σε ένα ελεύθερο νεορομαντικό ύφος με έντονες
επιρροές από την τζαζ, ροκ και κλασική ιαπωνική μουσική, ενισχύοντας τη φήμη
του το 1985 με το Κοντσέρτο του για Κιθάρα. Εργάστηκε για την ενορχήστρωση του
έργου "Tarkus" του συγκροτήματος Emerson, Lake and Palmer με μεγάλη
επιτυχία, γεγονός που οδήγησε σε πολλαπλές συναυλίες και 2 ζωντανές
ηχογραφήσεις. Πολλά από τα έργα του έχουν ηχογραφηθεί σε CD,
συμπεριλαμβανομένου του έργου "Η ηλικία των πουλιών / Έργα του Τακάσι
Γιοσιμάτσου" (από τη εταιρεία Camerata του Τόκιο). Από το 1998,
ανακηρύχτηκε ο "τιμώμενος συνθέτης" της μεγάλης αγγλικής εταιρείας
Chandos Records, η οποία κυκλοφόρησε από τότε πολλά CDs με διάφορα έργα του.
Από το 2007, ο Γιοσιμάτσου παρουσίασε 6 συμφωνίες και 11 κοντσέρτα: για
Φαγκότο, Τσέλο, Κιθάρα, Τρομπόνι, άλτο Σαξόφωνο, σοπράνο Σαξόφωνο, Ορχήστρα
Δωματίου, παραδοσιακά ιαπωνικά όργανα, και δύο για Πιάνο (ένα για το αριστερό
χέρι μόνο και ένα και για τα δύο χέρια), μια σειρά από Σονάτες, και διάφορα
μικρότερα κομμάτια για μουσικά σύνολα διαφόρων ειδών. Οι δύο Σουίτες του
"Atom Hearts Club" για ορχήστρα εγχόρδων αποτελούν αναμφίβολα φόρο
τιμής στους Beatles, τους Pink Floyd και τους Emerson, Lake and Palmer.
Η πλειοψηφία των συνθέσεών του είναι σε τριαδική μορφή και
περιέχει απλές, αρμονικές διαδοχές, ή σε ορισμένες περιπτώσεις πανδιατονισμός
(σημ.: σύστημα στο οποίο και οι 7 φθόγγοι μιας κλίμακας εξισώνονται ιεραρχικά,
π.χ στην κλίμακα Ντο μείζονα το Ντο δεν ακούγεται ως τονική και το Σολ ως
δεσπόζουσα - ένας τρόπος να επιτευχθεί αυτό είναι η ταυτόχρονη ήχηση πολλών
διατονικών φθόγγων). Συχνά ακούμε επεκτάσεις τετράφωνων συγχορδιών
ακολουθούμενες από ολοτονικές αρμονίες (π.χ. στο 1ο μέρος της 5ης Συμφωνίας
του, ή στο 1ο μέρος του Κοντσέρτου "Cyber Bird" για Άλτο Σαξόφωνο, το
οποίο επιπλέον, κάνει χρήση της ελεύθερης ατονικής τζαζ, ή στο τελευταίο μέρος
του Κοντσέρτου "Orion Machine", ή στο Κοντσέρτο του για Σαξόφωνο και
Ορχήστρα "Albireo Mode"). Τα έργα του για ιαπωνικά παραδοσιακά όργανα
(όπως το "Subaru", και το "Within Dreams, Without Dreams")
κάνουν χρήση των παραδοσιακών ιαπωνικών κλιμάκων και τρόπου κουρδίσματος των
οργάνων.
Έχει δημοσιεύσει μερικά δοκίμια και λεξικά για την κλασική
μουσική. Του αρέσει επίσης να ζωγραφίζει, και έχει εικονογραφήσει τα δικά του
βιβλία.
πηγή:evmelia-festival.org
Ο φίλος Αποστόλης μοιράζεται μαζί μας τις ιδιαίτερες αυτές φωτογραφίες που απεικονίζουν το χώρο που αναπαύεται, ανασυγκροτείται ή πυροδοτείται ο ήχος.
ο εσωτερικός κόσμος των οργάνων
καλό σαββατοκύριακο να έχουμε ομορφιές μου!!
И. Альбенис. АСТУРИЯ. Исп. Ф. Липс
Η φίλη Μαρία πρότεινε το βίντεο αυτό για καλή εβδομάδα. Πραγματικά απολαυστικός ο ακορντεονίστας.
πωλείται ακορντεόν
Είναι μεταχειρισμένο σε καλή κατάσταση και έχει κουρδιστεί για να το παραλάβετε σαν καινούριο.
Δε διαθέτει θήκη γι'αυτό και η τιμή του είναι 600,00 ευρώ.
Στείλτε μου μήνυμα στη φόρμα επικοινωνίας του blog.
a child
Θανάσης Χατζόπουλος, «Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά»
Ένα παιδί την ώρα που
κοιμάται Ονειρεύεται Στο λίκνο της ανάσας του Βγάζει έναν φθόγγο, έναν
αναστεναγμό Ακούγεται μια φυσαλλίδα ν’ ανεβαίνει Ύπνε που φέρνεις τα παιδιά,
έλα φέρε και τούτο… Ένα παιδί την ώρα που κοιμάται Ταξιδεύει Στο κύμα του
ιδρώτα του Πνέει η αύρα της ζωής με τις εικόνες της Στο άλμπουρο χτυπάει το
πανί, τεντώνεται Ύπνε που φέρνεις τα παιδιά, έλα φέρε και τούτο… Ένα παιδί την
ώρα που κοιμάται Μεγαλώνει Έναν έρωτα που βρίσκει μες στο σώμα του Μια ιστορία
στους χτύπους της καρδιάς του Στους βράχους της αλλάζει τη ροή της Ύπνε που
φέρνεις τα παιδιά, έλα φέρε και τούτο… Ένα παιδί την ώρα που κοιμάται
Διασταυρώνεται Στ’ αλώνια με του Διγενή το πάθος Τα πόδια του απλώνει και
σηκώνεται με μια κραυγή Ένα σπαθί γυαλίζει πλάι στο γυμνό του κράτος
κοιμάται Ονειρεύεται Στο λίκνο της ανάσας του Βγάζει έναν φθόγγο, έναν
αναστεναγμό Ακούγεται μια φυσαλλίδα ν’ ανεβαίνει Ύπνε που φέρνεις τα παιδιά,
έλα φέρε και τούτο… Ένα παιδί την ώρα που κοιμάται Ταξιδεύει Στο κύμα του
ιδρώτα του Πνέει η αύρα της ζωής με τις εικόνες της Στο άλμπουρο χτυπάει το
πανί, τεντώνεται Ύπνε που φέρνεις τα παιδιά, έλα φέρε και τούτο… Ένα παιδί την
ώρα που κοιμάται Μεγαλώνει Έναν έρωτα που βρίσκει μες στο σώμα του Μια ιστορία
στους χτύπους της καρδιάς του Στους βράχους της αλλάζει τη ροή της Ύπνε που
φέρνεις τα παιδιά, έλα φέρε και τούτο… Ένα παιδί την ώρα που κοιμάται
Διασταυρώνεται Στ’ αλώνια με του Διγενή το πάθος Τα πόδια του απλώνει και
σηκώνεται με μια κραυγή Ένα σπαθί γυαλίζει πλάι στο γυμνό του κράτος
---------------------------------------------------------
Η εκμετάλλευση των παιδιών είναι μια πραγματικότητα ακόμα
και στις μέρες μας. Είναι μία πραγματική κοινωνική μάστιγα, ειδικά στις
τριτοκοσμικές χώρες. Εκεί πολλά παιδιά δουλεύουν κάτω από άθλιες συνθήκες για
ένα κομμάτι ψωμί ή για ελάχιστα χρήματα, διότι πρέπει να βοηθήσουν στη
συντήρηση της πολύτεκνης συνήθως οικογένειάς τους. Αλλά ακόμη και στις
αναπτυγμένες χώρες υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός παιδιών, που συχνά προέρχονται
από υπανάπτυκτα κράτη, τα οποία είναι αντικείμενα εκμετάλλευσης. Είτε οι γονείς
τους είτε άλλα τρίτα πρόσωπα τα στέλνουν να ζητιανεύουν στους δρόμους ή να
πουλάνε χαρτομάντηλα και λουλούδια στα φανάρια. Έτσι στερούνται το δικαίωμά
τους στη μάθηση.Ο χειρότερος όμως τρόπος εκμετάλλευσης των παιδιών είναι η
σεξουαλική κακοποίηση. Το φαινόμενο αυτό της παιδοφιλίας έχει πάρει
ανησυχητικές διαστάσεις τα τελευταία χρόνια. Μάλιστα, τα διάφορα οργανωμένα
κυκλώματα παιδεραστίας έχουν αναπτυχθεί ιδιαίτερα. Είναι εξωφρενικό το ότι τα
παιδιά γνώρισαν τη φρίκη και έχασαν την αγνότητα τους γιά να πλουτίσουν κάποιοι
διεστραμμένοι. Τα παιδιά που βιώνουν αυτήν την εμπειρία αποκτούν μακροχρόνιο
ψυχολογικό τραύμα.Για όλα τα παραπάνω πολλοί άνθρωποι δεν θα γνωρίσουν ποτέ πώς
είναι να είσαι χαρούμενος και ξέγνοιαστος στην παιδική ηλικία.
και στις μέρες μας. Είναι μία πραγματική κοινωνική μάστιγα, ειδικά στις
τριτοκοσμικές χώρες. Εκεί πολλά παιδιά δουλεύουν κάτω από άθλιες συνθήκες για
ένα κομμάτι ψωμί ή για ελάχιστα χρήματα, διότι πρέπει να βοηθήσουν στη
συντήρηση της πολύτεκνης συνήθως οικογένειάς τους. Αλλά ακόμη και στις
αναπτυγμένες χώρες υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός παιδιών, που συχνά προέρχονται
από υπανάπτυκτα κράτη, τα οποία είναι αντικείμενα εκμετάλλευσης. Είτε οι γονείς
τους είτε άλλα τρίτα πρόσωπα τα στέλνουν να ζητιανεύουν στους δρόμους ή να
πουλάνε χαρτομάντηλα και λουλούδια στα φανάρια. Έτσι στερούνται το δικαίωμά
τους στη μάθηση.Ο χειρότερος όμως τρόπος εκμετάλλευσης των παιδιών είναι η
σεξουαλική κακοποίηση. Το φαινόμενο αυτό της παιδοφιλίας έχει πάρει
ανησυχητικές διαστάσεις τα τελευταία χρόνια. Μάλιστα, τα διάφορα οργανωμένα
κυκλώματα παιδεραστίας έχουν αναπτυχθεί ιδιαίτερα. Είναι εξωφρενικό το ότι τα
παιδιά γνώρισαν τη φρίκη και έχασαν την αγνότητα τους γιά να πλουτίσουν κάποιοι
διεστραμμένοι. Τα παιδιά που βιώνουν αυτήν την εμπειρία αποκτούν μακροχρόνιο
ψυχολογικό τραύμα.Για όλα τα παραπάνω πολλοί άνθρωποι δεν θα γνωρίσουν ποτέ πώς
είναι να είσαι χαρούμενος και ξέγνοιαστος στην παιδική ηλικία.
Νικολό Παγκανίνι - Niccolò Paganini
Ιταλός συνθέτης και ο διασημότερος βιολονίστας όλων των
εποχών. Υπήρξε η πρώτη μουσική προσωπικότητα που οι στάσεις και οι συμπεριφορές
του παρέπεμπαν σε ροκ σταρ της εποχή μας.
Ο Νικολό Παγκανίνι (Niccolo Paganini) γεννήθηκε στη Γένοβα
στις 27 Οκτωβρίου 1782. Διδάχθηκε βιολί αρχικά από τον πατέρα Αντόνιο, έναν
χρεοκοπημένο έμπορο, ο οποίος τον υποχρέωνε να μελετά από το πρωί έως το βράδυ.
Συνέχισε τις σπουδές του με τον Τζιάνι Σερβέτο στη Γένοβα και τον διάσημο
βιρτουόζο Τζάκομο Κόστα. Σε ηλικία 11 χρόνων έδωσε το πρώτο κοντσέρτο και
συνέχισε τη μαθητεία του πλάι στους Αλεσάντρο Ρόλα και Γκάσπαρε Γκιρέτι.
Το 1797, συνοδευόμενος από τον πατέρα του, περιόδευσε στη
Λομβαρδία και άρχισε να χτίζει τη φήμη του. Σύντομα, εγκατέλειψε την πατρική
οικία και άρχισε να ζει μία άσωτη ζωή. Για να ξεπληρώσει τα χρέη του από τη
χαρτοπαιξία έβαλε ενέχυρο το βιολί του. Τότε, ένας έμπορος του δάνεισε ένα
«Γκουαρνέρι» για να παίξει σε ένα κοντσέρτο, αλλά μόλις τον άκουσε του τα
χάρισε. Αν εξαιρέσουμε τα τρία χρόνια που διετέλεσε μουσικός στην υπηρεσία της
αδελφής του Ναπολέοντα, Ελίζα Βοναπάρτη (1805-1808), ο Παγκανίνι πέρασε
ολόκληρη τη ζωή του ως ανεξάρτητος μουσικός.
Ανάμεσα στο 1801 και το 1807 έγραψε τα περίφημα 24 Καπρίτσια
για σόλο βιολί. Το τελευταίο από αυτά με τίτλο «Tema Quasi
Presto-Variazioni-Finale» ενέπνευσε έργα των Λιστ, Σούμαν, Μπραμς και
Ραχμάνινοφ (Ραψωδία σ’ ένα θέμα του Παγκανίνι). Από το 1815 έως το 1816
συνέθεσε το «Κοντσέρτο για βιολί και Ορχήστρα σε ρε μείζονα», το πρώτο από τα
έξι κοντσέρτα που έγραψε. Τα έργα του απαιτούσαν ευρεία χρήση πιτσικάτο και
αρμονικών, νέες μεθόδους δαχτυλισμών, ακόμη και κουρδίσματος. Αξίζει να
αναφέρουμε κυρίως τα περάσματα με διπλές και τριπλές, τα άλματα οκτάβας, τα
γρήγορα και χρωματικά στακάτι, καθώς και την τεχνική του ρικοσέ, που συνίσταται
στην ελαστική αναπήδηση του δοξαριού πάνω στη χορδή.
Ο Παγκανίνι έφερε επανάσταση στην τεχνική της ερμηνείας του
βιολιού, στο πλαίσιο του κινήματος του Ρομαντισμού και επηρέασε βαθύτατα
πολλούς άλλους συνθέτες, όπως οι Λιστ, Μπραμς και Σούμαν και βιρτουόζους όπως ο
Πάμπλο Σαρασάτε και Εζέν Ιζαί. Έγραψε τα έργα για βιολί μόνο για τον εαυτό του.
Δεν ήθελε η μουσική του να βρίσκεται στη διάθεση άλλων ερμηνευτών. Ωστόσο,
επέτρεψε την έκδοση των «24 Καπρίτσιων», επειδή πίστευε ότι ήταν τόσο δύσκολα,
που κανείς άλλος βιολονίστας, εκτός από τον ίδιο, δεν θα μπορούσε να τα
ερμηνεύσει.
Όμως, η κύρια απασχόλησή του ήταν οι συναυλίες. Αφού πρώτα
καταγοήτευσε την Ιταλία, μετέφερε τη δράση του στη Βιέννη και τη Γερμανία. Η
απαράμιλλη δεξιοτεχνία του, σε συνδυασμό με την απόκοσμη όψη του, τη φλογερή
φύση και τις ερωτικές του περιπέτειες, έπλασαν γύρω του τον μύθο του ανθρώπου
που κυριαρχείται από δαιμονικές δυνάμεις. Η φήμη αυτή διαδόθηκε τόσο πολύ, που
αναγκάστηκε να υποστηρίξει δημοσίως και με ντοκουμέντα ότι δεν είναι γιος του
Διαβόλου, αλλά οι γονείς του είναι κοινοί θνητοί.
Τα ρεσιτάλ του στα μεγάλα μουσικά κέντρα της Ευρώπης θύμιζαν
πολύ συναυλίες των Beatles. Όπως έγραφε στον Γκαίτε ένας φίλος του, «με τις
άτιμες τις συναυλίες του ο Παγκανίνι τρέλαινε άνδρες και γυναίκες». Ο ίδιος ο
Γκαίτε τον παρομοίαζε ως «στήλη από φλόγες και σύννεφα». Είχε μοναδική σκηνική
παρουσία για τα δεδομένα της κλασσικής μουσικής. Συνήθιζε να χρησιμοποιεί
τεχνάσματα, όπως το να σπάζει τάχα κατά λάθος τις χορδές του βιολιού του και να
συνεχίζει με τη μία την εκτέλεση του έργου, για να κερδίσει τον θαυμασμό και το
χειροκρότημα του κόσμου.
Η έλξη που ασκούσε στο κοινό ήταν τέτοια, ώστε τα εισιτήρια
για τις εμφανίσεις του να πωλούνται στη μαύρη αγορά και σε τιμές διπλάσιες της
κανονικής. Φυσικό ήταν να αποκτήσει μεγάλη περιουσία και ως λάτρης του τζόγου
να επενδύσει σε καζίνο. Όμως, μία ακόμη φήμη τον ακολουθούσε: αυτή του άπληστου
και του τσιγκούνη. Στην πραγματικότητα, όχι μόνο βοήθησε τον Μπερλιόζ με 20.000
φράγκα το 1838, αλλά πάντοτε υποστήριζε τους συγγενείς του, συμπεριλαμβανομένου
και του γιου του Ακίλε, που απέκτησε με την τραγουδίστρια Αντόνια Μπιάνκι.
Ο Παγκανίνι προσβλήθηκε από σύφιλη και τα τελευταία χρόνια
της ζωής του αναζήτησε καταφύγιο στο γλυκό κλίμα της Νότιας Γαλλίας. Πέθανε από
καρκίνο του λάρυγγα στη Νίκαια στις 27 Μαΐου 1840. Η ζωή του παρουσιάζει και
σήμερα πολλά ανεξιχνίαστα κενά, κεντρίζοντας το ενδιαφέρον των βιογράφων του.
Απρόβλεπτος άνθρωπος και σπουδαίος καλλιτέχνης, ο Παγκανίνι εξακολουθεί να
είναι αυτό που ήταν: ένας θρύλος.
πηγή:sansimera.gr
Delicia CARMEN 22
Είναι μεταχειρισμένο σε καλή κατάσταση και έχει κουρδιστεί για να το παραλάβετε σαν καινούριο.
Δε διαθέτει θήκη γιαυτό και η τιμή του είναι 740,00 ευρώ.
Στείλτε μου μήνυμα στη φόρμα επικοινωνίας του blog.
καλό μήνα ακορντεονόφιλοι!
Saint-Saëns - Symphony No 3 in C minor, Op 78
Η Συμφωνία αυτή ήταν παραγγελία της Βασιλικής Φιλαρμονικής Εταιρείας του Λονδίνου και γράφτηκε στις αρχές του 1886 και είναι αφιερωμένη στον δάσκαλο, φίλο και μέντορα του, Φραντς Λιστ.
Η Συμφωνία αποτελείται από δύο τμήματα και το καθένα υποδιαιρείται σε δύο μέρη δημιουργώντας έτσι στην πράξη την αίσθηση των συνηθισμένων τεσσάρων μερών μίας κλασικής συμφωνίας.
Η παρουσία του εκκλησιαστικού οργάνου κάνει τη διαφορά σε αυτή τη συμφωνία.
Ένα ανιόν μοτίβο τεσσάρων νοτών στο όμποε ακούγεται με την έναρξη της συμφωνίας και αποτελεί έναν από τους κύριους θεματικούς της πυρήνες.
Η αρχική αργή εισαγωγή δίνει γρήγορα τη θέση της στο κυρίως γρήγορο μέρος σε φόρμα σονάτας. Το αρχικό αυτό μοτίβο συνεχίζει να υπάρχει μαζί με ένα αγωνιώδες σχήμα δεκάτων έκτων (αρχικά στα έγχορδα και αργότερα και στα ξύλινα πνευστά), που αποτελεί έναν δεύτερο θεματικό πυρήνα και επιδέχεται ποικίλων μεταμορφώσεων.
Μετά την αριστοτεχνική ανάπτυξη του θεματικού υλικού η ένταση καταλαγιάζει και το εκκλησιαστικό όργανο κάνει την πρώτη του διακριτική εμφάνιση συνοδεύοντας ένα αισθαντικό αργό θέμα των εγχόρδων.
Η ειρηνική , στοχαστική ατμόσφαιρα που δημιουργεί το αργό μέρος, προς στιγμή δείχνει πως θα ανακοπεί από την οιονεί απειλητική επανεμφάνιση στοιχείων του προηγούμενου μέρους (πιτσικάτο των εγχόρδων) αλλά λίγο αργότερα τα στοιχεία αυτά θα ενωθούν αρμονικά με το εκκλησιαστικό όργανο στην πληθωρική συνοδεία της βασικής μελωδίας. Στη συνέχεια το υλικό του πρώτου μέρους μετασχηματίζεται σε ένα θυελλώδες σκέρτσο. Αρπίσματα και κλίμακες στο πιάνο "γοργά σαν αστραπή" όπως τα χαρακτήρισε ο συνθέτης, αποτελούν μία ανάλαφρη πινελιά ευθυμίας.
Μία αναπάντεχη , ηχηρή συγχορδία από το εκκλησιαστικό όργανο σηματοδοτεί την έναρξη του φινάλε.
Τα έγχορδα υπό την κυματοειδή συνοδεία του πιάνου εκθέτουν ένα στιβαρό θέμα εν είδει χορικού, που αμέσως επαναλαμβάνεται μεγαλοπρεπώς από το όργανο. Η εξέλιξη πραγματώνεται μέσα σε ένα πλαίσιο πανηγυρικής διάθεσης αλλά και έντονης αντιστικτικής ανάπτυξης.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
