Chistmas music
Close Your Eyes
Home
Mary, Did You Know
Το "Mary did you know" είναι ένα χριστουγεννιάτικο τραγούδι που απευθύνεται στη
Μαρία, τη μητέρα του Θεού. Οι στίχοι προέκυψαν από μια σειρά ερωτήσεων που
έγραψε ο Mark Lowry για ένα χριστουγεννιάτικο πρόγραμμα στην εκκλησία. Το
τραγούδι έφτασε στην 6η θέση στο Adult Contemporary Chart του περιοδικού CCM. Τη
μουσική έγραψε ο Buddy Greene.
Καλημέρα ακορντεονόφιλοι και μουσικόφιλοι. Μία φίλη μου έκανε δώρο ένα tea calendar και με αυτόν τον τρόπο μετρώ αντίστροφα την άφιξη των Χριστουγέννων. Χαλαρώνω, εισπνέω και απολαμβάνω κάθε μέρα μία διαφορετική εμπειρία τσαγιού και ταυτόχρονα, μία συμβουλή που εμπεριέχεται στο ημερολόγιο, κλείνει την ημέρα μου.
Σκέφτηκα αυτές τις ημέρες να μοιράζομαι μαζί σας κάποιες από αυτές όπως η κάτωθι:
"Smiling is the most
basic kind of peace work"
Μέσα από τη διαδικασία της μελέτης, ένας μαθητής βρίσκει δυσκολίες, τις αντιμετωπίζει όπως επίσης αποδέχεται τα λάθη και τα διορθώνει. Αυτοαξιολογείται κάθε στιγμή και γίνεται καλύτερος. Ανιχνεύει τα συναισθήματά του και το αίσθημα της ικανοποίησης ή και της δυσαρέσκειας. Αυτός ο μικρόκοσμος της μουσικής μέσα από τον γιγάντιο ήχο του, προετοιμάζει τον μαθητή για κάθε βήμα (μικρό ή μεγάλο) της καθημερινότητάς του.
Suprendre - Ξάφνιασμα
Here's to you
The Sunset & The Dragon Ship - Ies Muller & David Munnelly
Time to think
Tόσο οι φάλαινες όσο και οι άνθρωποι, επεξεργάζονται τα συναισθήματα σε ένα τμήμα του εγκεφάλου που ονομάζεται μεταιχμιακό σύστημα. Aλλά το μεταιχμιακό σύστημα των φαλαινών περιλαμβάνει ένα ολόκληρο επιπλέον τμήμα το οποίο δεν υπάρχει στην ανθρώπινη δομή. 'Iσως, το τμήμα αυτό, να επιτρέπει στις φάλαινες να βιώνουν ιδιαίτερα βαθιά και πολύπλοκα συναισθήματα άγνωστα σε εμάς. Οι φάλαινες μπορεί επίσης να έχουν συγκλονιστικές μουσικές εμπειρίες που ούτε ο Μπαχ ή ο Μότσαρτ δεν θα μπορούσαν να συλλάβουν. Οι φάλαινες ακούν η μία την άλλη από απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων και κάθε φάλαινα έχει ένα ρεπερτόριο χαρακτηριστικών ''τραγουδιών΄΄ που μπορεί να διαρκούν ώρες και ακολουθούν εξαιρετικά πολύπλοκα μοτίβα. Κάθε τόσο, μία φάλαινα συνθέτει μία καινούργια επιτυχία την οποία υιοθετούν και άλλες φάλαινες στον ωκεανό. Οι επιστήμονες ηχογραφούν συστηματικά αυτές τις επιτυχίες και τις αναλύουν με τη βοήθεια υπολογιστών, αλλά ποιος άνθρωπος μπορεί να συλλάβει αυτές τις μουσικές εμπειρίες και να καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα σε μία φάλαινα Μπετόβεν και μία φάλαινα Justin Bieber;
Όλα αυτά δεν πρέπει να μας εκπλήσσουν. Οι χόμο σάπιενς δεν κυβερνούν τον κόσμο επειδή έχουν βαθύτερα συναισθήματα ή πιο περίπλοκες μουσικές εμπειρίες από τα άλλα ζώα. Επομένως, μπορεί να είμαστε κατώτεροι από τις φάλαινες, τις νυχτερίδες, τις τίγρεις και τους πελεκάνους, τουλάχιστον σε ορισμένα συναισθηματικά και βιωματικά πεδία.
Yuval Noah Harari - Homo Deus
Μια Παναγιά - Μάνος Χατζιδάκις
Νότης Μαυρουδής
Διψώντας για γνώση και θέλοντας να γνωρίσει περισσότερο τα
όρια της κιθάρας, το 1970 βρίσκετε στην Ισπανία παρακολουθώντας μαθήματα στην
ακαδημία μουσικής “Santiago de Compostella”.
Το 1975 επιστρέφει οριστικά στην Αθήνα και διδάσκει κλασική
κιθάρα στο Εθνικό Ωδείο. Τα έτη 1975, 1977 και 1979 δίνει ρεσιτάλ στο Φεστιβάλ
Κλασικής Κιθάρας του Esztergom της Ουγγαρίας. Το 1978 παίρνει μέρος στο διεθνές
Φεστιβάλ Πολιτικού Τραγουδιού στο Ανατολικό Βερολίνο και στο 11ο Παγκόσμιο
Φεστιβάλ Νεολαίας στην Αβάνα της Κούβας.
Πραγματοποίησε ρεσιτάλ σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Ιταλία, η Φινλανδία,
η Ελβετία, η Γερμανία, η Ουγγαρία, η Αυστρία, η Κούβα με την ιδιότητα του
συνθέτη και του κιθαριστή.
Από το 1994 ανέλαβε καθήκοντα προέδρου στη Στέγη Γραμμάτων
και Τεχνών του Υπουργείου Πολιτισμού και από το 1995 ανέλαβε καλλιτεχνικός
διευθυντής στο διεθνές Φεστιβάλ της Πάτρας.
Μία επιπλέον ιδιότητά του ήταν αυτή του ραδιοφωνικού
παραγωγού, η οποία του έδινε μεγάλη ελευθερία.
Απεβίωσε στις 3 Ιανουαρίου του 2023.
Δισκογραφία πηγή: https://el.wikipedia.org
Ο Νότης Μαυρουδής εισήλθε στη δισκογραφία το 1964 με τα
τραγούδια «Άκρη δεν έχει ο ουρανός» και «Τα γιορτινά σου φόρεσε», σε στίχους
του Γιάννη Κακουλίδη, με ερμηνευτή τον Γιώργο Ζωγράφο. [8] Το 1966 έγραψε
μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο.
Μερικοί σταθμοί στη δισκογραφία του είναι οι ακόλουθοι:
Το 1968 μελοποίησε το έργο του Οδυσσέα Ελύτη Άσμα ηρωϊκό και
πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας, που είναι ένα λαϊκό ορατόριο
για φωνή-χορωδία και ορχήστρα.
Το 1976 κυκλοφόρησε τον δίσκο Ζωγραφιές απ' τον Θεόφιλο σε
στίχους του Άκου Δασκαλόπουλου, εμπνευσμένους από τις ζωγραφιές του Θεόφιλου.
Το 1977 μελοποίησε ποιήματα του Μάνου Χατζιδάκι στο δίσκο
Παιδί της Γης.
Το 1985 κυκλοφόρησε τον δίσκο Έρως ανίκατε μάχαν σε ποίηση
του Ηλία Πετρόπουλου.
Από το 1990 έχει γράψει τραγούδια για παιδική χορωδία, και
συνεργαζόταν με την Παιδική Χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου.
Το 1998 κυκλοφόρησαν οι δίσκοι με μουσική για τις θεατρικές
παραστάσεις «Όλιβερ Τουίστ» (μουσική και τραγούδια του για την παράσταση του
«Θιάσου 81») και «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» (μουσική και 3 τραγούδια, για την
παράσταση της ομώνυμης τραγωδίας από τον Θίασο «Θυμέλη»).
Μεταξύ 1999 και 2008 ηχογράφησε μαζί με τον μαθητή του
Παναγιώτη Μάργαρη τη βραβευμένη σειρά Café de l'art, στην οποία διασκεύαζαν
γνωστά τραγούδια από το ελληνικό και διεθνές ρεπερτόριο για δύο κιθάρες. Στο
ίδιο πνεύμα, το 2018 ξεκίνησε τη σειρά Café Latino με τον Γιώργο Τοσικιάν.
Το 2019 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις IANOS το έργο
"Άγρυπνο φεγγάρι" – Μελοποιημένοι Έλληνες ποιητές από τον 19ο και τον
20ό αιώνα.
Επίσης: Το 1999 κυκλοφόρησε τον δίσκο Λούνα Πάρκ, με την
Παιδική Χορωδία του Δημήτρη Τυπάλδου και συμμετοχή του Γιώργου Νταλάρα. Το 2002
συνέθεσε τραγούδια για γυναικείες φωνές για τον δίσκο Στην ηχώ του έρωτα, στον
οποίο συμμετέχουν μεγάλα ονόματα όπως η Χάρις Αλεξίου, η Γλυκερία, η Ελευθερία
Αρβανιτάκη και η Έλλη Πασπαλά. Το 2006 έγραψε από κοινού με τον Ηλία Κατσούλη
τραγούδια που «αφηγούνταν» τις ιστορίες μεγάλων Ελλήνων καλλιτεχνών (Γρηγόρης
Μπιθικώτσης, Στέλλα Χασκίλ, Ρόζα Εσκενάζυ, Μαρίκα Νίνου, Φλέρυ Νταντωνάκη,
Σωτηρία Μπέλλου κ.ά.) και κυκλοφόρησαν στον δίσκο Carte Postale.
Gardner - Goleman
Ένα από τα κληροδοτήματα του Gardner είναι το πολύ γνωστό απόφθεγμα “μη
ρωτάς πόσο έξυπνο είναι ένα παιδί αλλά με ποιο τρόπο είναι έξυπνο”.
Κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών, η θεωρία της
πολλαπλής νοημοσύνης έχει χρησιμοποιηθεί για να προωθήσει πολλές αλλαγές σε
πρόγραμμα και διδασκαλία στα σχολικά συστήματα της Βορείου Αμερικής. Στα
γραπτά του ο Gardner
υποστήριξε ότι οι παραδοσιακές μετρήσεις για την αναγνώριση χαρισματικών
μαθητών στηρίζονται πολύ έντονα σε IQ test προσανατολισμένα στις γλωσσικές και
λογικομαθηματικές ικανότητες.
Mε
τη διατύπωση της θεωρίας της πολλαπλής νοημοσύνης, στην Αμερική κυρίως, τα σχολεία
καταφεύγουν όλο και περισσότερο στη θεωρία αυτή, ως μία εναλλακτική μέθοδο για
την αναγνώριση των χαρισματικών παιδιών. Παρόλα αυτά, εξακολουθεί να παραμένει
πρόβλημα αυτής της προσέγγισης η ανάπτυξη μεθόδων που να μπορούν να μετρήσουν
αξιόπιστα και έγκυρα κάθε ένα από τα είδη νοημοσύνης που αυτή πρεσβεύει.
Βέβαια, καμία συζήτηση για τις θεωρίες πολλαπλής νοημοσύνης
δεν είναι ολοκληρωμένη χωρίς την αναφορά στη γενική ιδέα του Daniel Goleman για τη συναισθηματική νοημοσύνη. Στο βιβλίο
του συνοψίζει την εντυπωσιακή ανακάλυψη στην κατανόηση της ισχυρής επιρροής που
έχουν τα συναισθήματα στην ανάπτυξη και τη μάθηση.
Τα συναισθήματα αλληλεπιδρούν με σκοπό να καθορίσουν το πώς
βλέπουμε τον κόσμο καθώς μεγαλώνουμε και να προωθήσουν ή να καθυστερήσουν τη
μάθηση. Σύμφωνα με τον Goleman
ένας άνθρωπος που μπορεί να χρησιμοποιεί τα συναισθήματά του με αποτελεσματικό
τρόπο, έχει περισσότερες πιθανότητες να γίνει ένας πετυχημένος και παραγωγικός
πολίτης.
ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙ
Γειά σας ακορντεονόφιλοι και μουσικόφιλοι. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα μικρό κομμάτι της ιστορίας μας, που με ακολουθεί αυτές τις μέρες σαν ίσκιος. Ο Πλάτωνας ήταν 29 χρονών, όταν ο Σωκράτης αναγκάστηκε να πιει το κώνειο. Ήταν μαθητής του και είχε παρακολουθήσει από κοντά τη δίκη εναντίον του. Το γεγονός, ότι οι Αθηναίοι καταδίκασαν σε θάνατο τον ευγενέστερο και τον καλύτερο άνθρωπο της πόλης, δε σημάδεψε μονάχα την ψυχή του Πλάτωνα, άφησε επίσης ανεξίτηλα ίχνη στη σκέψη του και στάθηκε αποφασιστικό για την εξέλιξη της φιλοσοφίας του. Του έδειξε ξεκάθαρα την αντίφαση μεταξύ πραγματικότητας και αλήθειας (ή του ιδανικού) από την άλλη.
Τα γεγονότα (τέτοιου είδους ), τις περισσότερες φορές προσπαθείς να τα κάνεις mute για να συνεχίσεις την καθημερινότητά σου (πόσα να αντέξεις,) όμως συνεχώς συνειδητοποιείς πως μεγαλώνουν, σαν την ένταση (θερμοκρασία) του ήλιου που αφήνει πια, σημάδια.
Δεν τα καλύπτεις, το έχεις αποφασίσει (μαζί με άλλους ευτυχώς). Συζητάτε τα σημάδια σας και προχωράτε παρακάτω. Σας σώζει η καθαρή καρδιά και τα μελωδικά ταξίδια.
Καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε.
Καλή αρχή να έχουμε
La Valse A Mille Temps - Edouard Duleu
Πωλείται ακορντεόν - Paolo Soprani 72 bass
Επωνυμία: PAOLO SOPRANI 72 BASS JUNIOR II
Κατάσταση: Μεταχειρισμένο - Σε άριστη κατάσταση
Τιμή: 640 € (συζητήσιμη)
Στείλτε μήνυμα στη φόρμα επικοινωνίας του Blog
Via Con Me
C.J. Chenier
Summer Tips
Τις ημέρες που έχει ανεβασμένες θερμοκρασίες καλό θα ήταν να αποφεύγετε τη μεσημεριανή μελέτη ακόμη και αν χρησιμοποιείτε aircondition. Μην ξεχνάτε να ενυδατώνεστε, να κάνετε αρκετά διαλείμματα, να γυμνάζετε ώμους και καρπούς και τέλος φροντίστε το μουσικό σας όργανο όπως τον εαυτό σας. Μην το ξεχάσετε σε κάποιο ζεστό δωμάτιο ή σε κάποιο αυτοκίνητο.
Το όργανό σας είναι ακριβώς όπως το σώμα σας - προτιμά σταθερά επίπεδα υγρασίας μεταξύ 40% και 60%. Επίσης αν είναι ξύλινα μπορούν εύκολα να διογκωθούν (αν απορροφήσουν υγρασία) και να συρρικνωθούν σε μεγάλες θερμοκρασίες. Αυτές οι αλλαγές οδηγούν σε προβλήματα όπως ρωγμές, κακή ποιότητα ήχου, μούχλα κ.α. Πιο σταθερά επίπεδα θερμοκρασίας είναι ιδανικά για εσάς και το μουσικό σας όργανο.
Καλημέρα και καλή εβδομάδα ακορντεονόφιλοι. Το 6o Διεθνές Φεστιβάλ Ακορντεόν Θεσσαλονίκης “Reedblocks” έρχεται τον Σεπτέμβρη. Stay in touch.
Who pays the ferryman - Yannis Markopoulos
Καλημέρα ακορντεονόφιλοι 🐟🐟
Από την αρχή να προσανατολίζεται ο μαθητευόμενος ότι η μουσική είναι μια ευχάριστη και πολιτισμένη απασχόληση αλλά να μην αυταπατάται ότι η εκμάθηση της αποτελεί ένα απλό πράγμα. Θέλει κόπο και προ παντός την απόκτηση της πραγματικής αγάπης προς τη μουσική, που αυτή η αγάπη θα τον προικίσει με τη δέουσα υπομονή στην καθημερινή μελέτη.
Η αγάπη της μουσικής, πρέπει να διευκρινίσουμε, δεν είναι μόνο η ευχάριστη ακρόαση ενός κομματιού από ένα cd. Αυτή την αγάπη την έχουν λίγο πολύ όλοι οι άνθρωποι, η πραγματική αγάπη της μουσικής συνιστάται στην επιθυμία της αποδόσεως μιας μελωδίας από τον ίδιο και για τον ίδιο, ικανοποιούμενος που το αποδίδει μόνος του και που κάθε φορά προσπαθεί αγαπημένες του μελωδίες να τις παίζει πιο καλά. Έτσι η μουσική δεν πρέπει να θεωρείται αγκαρία αλλά ευχάριστο ξεκούρασμα.
Στην αντίθετη περίπτωση εάν η αγάπη είναι επιπόλαιη τότε η μελέτη θα γίνεται χωρίς διάθεση, θα παραμελούνται οι ασκήσεις που είναι απαραίτητες, τα δάχτυλα θα βρίσκονται κοκκαλιασμένα και εν συνεχεία οι εκτελέσεις του μαθήματος για κλάματα. Ο δάσκαλος για να μην δυσαρεστήσει τον μαθητή του δεν θα επιμείνει πολύ και έτσι ο καιρός περνά, έρχονται πιο δύσκολες ασκήσεις και κομμάτια που θέλουν γυμνασμένα δάκτυλα και ο μαθητής απογοητευμένος παρατά ολότελα το όργανο.
Who pays the ferryman
Γιάννης Μαρκόπουλος - Giannis Markopoulos
Ο Γιάννης Μαρκόπουλος γεννήθηκε το 1939 στην Κρήτη, όπου
πήρε τα πρώτα μουσικά μαθήματα στη θεωρία και στο βιολί. Το 1956 συνέχισε τις
σπουδές του στο Ωδείο Αθηνών, με τον συνθέτη Γεώργιο Σκλάβο και τον καθηγητή
βιολιού Ιωσήφ Μπουστίντουϊ (Joseph Bustidui). Την ίδια εποχή εισάγεται στο
Πάντειο Πανεπιστήμιο για κοινωνικές και φιλοσοφικές σπουδές, που όμως δεν
ολοκληρώνει, ενώ παράλληλα συνθέτει για το θέατρο, τον κινηματογράφο και τον
χορό.
Το 1963 βραβεύεται στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
για τη μουσική του στην ταινία «Μικρές Αφροδίτες» του Νίκου Κούνδουρου και τον
ίδιο χρόνο ανεβαίνουν από νέα χορευτικά σύνολα τα έργα του «Θησέας»
(χορόδραμα), «Χιροσίμα» (σουίτα μπαλέτου) και τα «Τρία σκίτσα για χορό».
Το 1967, με την επιβολή της δικτατορίας, ο Γιάννης
Μαρκόπουλος μεταβαίνει στο Λονδίνο, όπου εμπλουτίζει τις μουσικές του γνώσεις
κοντά στην Αγγλίδα συνθέτρια Ελίζαμπεθ Λάτιενς (Elisabeth Lutyens). Επίσης
συνθέτει την κοσμική καντάτα «Ήλιος ο πρώτος» σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη και τη
μουσική για τη «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη για το θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία
Καρόλου Κουν. Παράλληλα ολοκληρώνει τη μουσική τελετή «Ιδού ο Νυμφίος», έργο
που κράτησε ανέκδοτο, εκτός του περίφημου «Ζαβαρακατρανέμια», ένα τα πιο
διάσημα κομμάτια του.
Την ίδια περίοδο γνωρίζεται με τους συνθέτες Ιάννη Ξενάκη
και Γιάννη Χρήστου και έρχεται σε επαφή με τα πλέον πρωτοποριακά μουσικά έργα.
Στο Λονδίνο συνθέτει επίσης τους «Χρησμούς» για συμφωνική ορχήστρα και τους
πρώτους «Πυρρίχιους χορούς Α’, Β’, Γ’» (από τους 24 που ολοκλήρωσε το 2001), οι
οποίοι παίζονται, το 1968, από την ορχήστρα Concertante του Λονδίνου στο Queen
Elizabeth Hall. Τότε γράφει και τη μουσική για την «Τρικυμία» του Σαίξπηρ που
ανεβαίνει από το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας σε σκηνοθεσία David Jones. Στην
Αθήνα επιστρέφει το 1969, με σκοπό να συμβάλει με τα έργα του στην πορεία για
την αποκατάσταση της δημοκρατίας.
Με την είσοδο της δεκαετίας του 1970, ο Γιάννης Μαρκόπουλος
πραγματοποιεί καθοριστική στροφή στην πορεία του. Υλοποιεί το μουσικό του
όραμα, καταθέτοντας έργα που χαρακτηρίζονται στο σύνολό τους ως νέα πρόταση και
τομή για τη μέχρι τότε ελληνική μουσική πραγματικότητα. Με τις συνθέσεις του
καθιερώνει την συμβίωση μεταξύ συμφωνικών και τοπικών οργάνων, μέσω του
μελωδικού και ρυθμικού του ορίζοντα, των αρμονικών του δομών και των
ηχοχρωμάτων της διάφανης ενορχήστρωσής του.
Παράλληλα προτείνει εμφατικά την «Επιστροφή στις Ρίζες»,
εννοώντας τον «σχεδιασμό του μέλλοντος, με ενδοσκόπηση, μελέτη και πλησίασμα
των άφθαρτων πηγών της ζωντανής τέχνης του κόσμου και επιλεγμένες σύγχρονες
πληροφορίες τέχνης». Η πρότασή του αυτή παίρνει τις διαστάσεις ενός κινήματος
τέχνης. Την ίδια περίοδο, τραγούδια του, όπως οι «Οχτροί», τα «Λόγια και τα
χρόνια», τα «Χίλια μύρια κύματα», η «Λένγκω» (Ελλάδα), ο «Γίγαντας», το «Κάτω στης
μαργαρίτας το αλωνάκι», το «Καφενείον η Ελλάς», τα «Παραπονεμένα λόγια», το
«Μιλώ για τα παιδιά μου» και πολλά άλλα γίνονται σύμβολα και μύθοι.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα μουσικά του έργα «Ελεύθεροι
Πολιορκημένοι», «Ο Στράτης ο Θαλασσινός ανάμεσα στους Αγάπανθους», «Ήλιος ο
Πρώτος», «Χρονικό», «Ιθαγένεια», «Οροπέδιο», «Θητεία και Μετανάστες» - σε
ποίηση και στίχους Σολωμού, Σεφέρη, Ελύτη, Κ.Χ. Μύρη, Μιχ. Κατσαρού,
Ελευθερίου, Σκούρτη, Θεοδωρίδη και δικούς του.
Το 1976 συνθέτει τη μουσική για την τηλεοπτική σειρά του ΒΒC
«Who pays the Ferryman?» και η επιτυχία του μουσικού θέματος παραμένει στην
κορυφή του βρετανικού Hit-Parade για μήνες, ενώ κάνει τον συνθέτη διεθνώς
γνωστό.
Στα επόμενα χρόνια η δημοφιλία αυτή εκφράζεται με πολλές
μετακλήσεις για συναυλίες και ο Μαρκόπουλος πραγματοποιεί αλλεπάλληλα ταξίδια
ανά τον κόσμο, όπως στη Νέα Υόρκη, τη Φιλαδέλφεια, το Σικάγο, το Σαν Φρανσίσκο,
το Τορόντο, το Μόντρεαλ, τη Στοκχόλμη, το Άμστερνταμ, τη Νάπολη, το Παρίσι, το
Βερολίνο, το Μόναχο, τη Φρανκφούρτη, τις Βρυξέλλες, το Λονδίνο, καθώς και σε
διάφορες πόλεις της Ρωσίας και της Αυστραλίας.
Το 1994 συνθέτει ένα από τα πιο σημαντικά του έργα, τη
«Λειτουργία του Ορφέα» -για φωνή, χορωδία και ορχήστρα- που απευθύνεται φιλοσοφικά
στον επαναπροσδιορισμό της σχέσης του ανθρώπου με τη φύση. Ακολουθούν η
«Ανα-γέννηση Κρήτη ανάμεσα σε Βενετιά και Πόλη», μουσικό ταξίδι σε 4 ενότητες,
η όπερα «Ερωτόκριτος και Αρετή», τα «Σχήματα σε κίνηση», κονσέρτο για πιάνο
εμπνευσμένο από τον Πυθαγόρα, τα «Ευήλια τοπία, φαντασία για σόλο φλάουτο», «16
Πυρρίχιοι χοροί 1980-2001», «Τρίπτυχο για φλάουτο έγχορδα και άρπα» (2007), ο ταχύτατος
Λούης (2004) για φωνές μεικτή χορωδία και συμφωνική ορχήστρα, για τον πρώτο
Ολυμπιονίκη Μαραθωνοδρόμο Σπύρο Λούη, παραγγελία του Δήμου Αμαρουσίου, Ο Νόμος
της Θαλπωρής ορατόριο-μουσικό θέαμα για φωνές, μεικτή χορωδία, ορχήστρα ξύλινων
και χάλκινων πνευστών, χορό και προβολή διαφανειών, με θέμα τον άνθρωπο που από
την εποχή της συνειδητής ύπαρξής του στη γη, φυσώντας με την εκπνοή του,
παράγει ήχους, τραγούδι, μουσική, που παρουσιάστηκε στη Bruges του Βελγίου, υπό
την διεύθυνση του συνθέτη (παραγγελία της Περιφέρειας της Φλάνδρας, υπό την
αιγίδα της Βελγικής κυβέρνησης), Ερωτική συμφωνία(2010) για συμφωνική ορχήστρα,
υψίφωνο και μεικτή χορωδία που παρουσιάστηκε από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με
τα συμφωνικά σύνολα του Δήμου Αθηναίων, Κονσέρτο για Νέι και συμφωνική ορχήστρα
(2014) που παρουσιάστηκε στο Ηρώδειο με την ορχήστρα Παλίντονος αρμονία υπό την
διεύθυνση του μαέστρου Τάσου Συμεωνίδη, Τρίπτυχο για βιολί και συμφωνική
ορχήστρα (2019- 2020).
πηγή:iefimerida.gr
La Valse d'Amelie
LA RUE DE NOTRE AMOUR
NINO ROTA
Gustav Mahler - Συμφωνία αρ.5
Πρώτο μέρος:
1.Trauermarsch. In gemessenem Schritt.Streng. Wie ein Kondukt - Πένθιμο εμβατήριο. Με μετρημένο βηματισμό. Αυστηρά. Σαν μία πομπή. Ντο# μινόρε
2. Stürmisch bewegt, mit größter Vehemenz. Με θυελλώδη κίνηση, με μέγιστη ορμή. Λα μινόρε
Δεύτερο μέρος:
3. Scherzo. Kräftig, nicht zu schnell. Ρωμαλέα. Όχι πολύ γρήγορα. Ρε ματζόρε
Τρίτο μέρος:
4.
Adagietto. Sehr langsam.Πολύ αργά. Φα ματζόρε
5.
Rondo-Finale. Allegro – Allegro giocoso. Ρε ματζόρε
Η συμφωνία χωρίζεται σε τρεις ενότητες. Η πρώτη ενότητα στην οποία περιλαμβάνονται τα δύο αρχικά μέρη, διαπνέεται από μία αίσθηση τέλους που μπορεί να νοηθεί ως τέλος μιας ζωής αλλά και μιας ολόκληρης εποχής. Το πρώτο μέρος είναι μακάβριο, πένθιμο εμβατήριο, κινείται ως επί το πλείστον σε μελανά αρνητικά ηχοχρώματα. Το εναρκτήριο σόλο της τρομπέτας δίνει άμεσα ένα σαφές στίγμα δραματικότητας, που κυριαρχεί ως την εμφάνιση ενός νέου θέματος στα έγχορδα, σε πιο χαμηλούς τόνους αυτή τη φορά, που παραπέμπει στο τραγούδι του Μάλερ "ο μικρός τυμπανιστής" από τη συλλογή "το μαγικό κόρνο του αγοριού" (το τραγούδι αναφέρεται σε ένα νεαρό αγόρι που οδηγείται προς εκτέλεση).
Ο θρήνος του πρώτου μέρους μεταμορφώνεται στο δεύτερο σε παθιασμένη οργή. Η ατμόσφαιρα εδώ είναι εμφανώς εκρηκτική: με σκληρές χειρονομίες, εξπρεσιονιστικής εντάσεις, ο συνθέτης σκιγραφεί μία άγρια και μοιραία επώδυνη, εσωτερική σύγκρουση, χωρίς ορατή διέξοδο. Προς στιγμήν όμως, τα χάλκινα φαίνεται να προσφέρουν μία ανεπαίσθητη αχτίδα φωτός, αρχίζοντας να παίζουν ένα θριαμβευτικό θέμα σαν χορικό, που ποτέ όμως δεν ολοκληρώνεται.
Την τραγική αυτή η ατμόσφαιρα έρχεται να διαλύσει το Τρίτο μέρος, που συνιστά από μόνο του τη δεύτερη ενότητα και το κομβικό σημείο όλης της συμφωνίας. Το μεγαλύτερο σε διάρκεια μέρος όλου του έργου, προσλαμβάνει τις πιο ετερόκλητες διαστάσεις κατά τρόπο σχεδόν σχιζοφρενικό. Έτσι, στο πλαίσιο μιας μακράς αναπτυξιακής διαδρομής, παρατίθεται πληθώρα θεματικών στοιχείων, που έχουν έντονα χορευτική διάσταση άλλοτε πιο κοντά στον παραδοσιακό αυστριακό χώρο landler και άλλοτε στο γρηγορότερο βαλς. Ο ίδιος ο Μάλερ αναφερόμενος στο μέρος αυτό, χρησιμοποίησε εύστοχα τη φράση "ο άνθρωπος στο πλήρες φως της μέρας, στο Ζενίθ της ζωής". Φυσικά δεν λείπουν και επεισόδια μελαγχολικού χαρακτήρα, στα οποία πρωταγωνιστεί το σόλο κόρνο.
Η κατάφαση του έρωτα συμπληρώνεται με την πηγαία κατάφαση της Ζωής, που αποδίδεται με πανηγυρικούς τόνους στο φινάλε. Η λιτή αρχή του, με αλλεπάλληλα σολιστικά περάσματα από το κόρνο, το όμποε, το φαγκότο και το κλαρινέτο, είναι μάλλον παραπλανητική, δεδομένου ότι από εκεί και μετά η γραφή είναι άκρως πληθωρική και κατά διαστήματα περίτεχνα αντιστικτική.
Η συνθετική αυτή η επιλογή και πρακτική οφείλεται, σύμφωνα με κάποιους, στο ότι ο Μάλερ κατά την περίοδο ανάρρωσης του από την εντερορραγία, μελέτησε σε βάθος το έργο του Μπαχ και σε ένα βαθμό επηρεάστηκε από αυτό. Το χορικό που έκανε μία αποτυχημένη απόπειρα εμφανίσεις στο δεύτερο μέρος επιστρέφει πλέον προς το τέλος του Πέμπτου μέρους με τη δέουσα μεγαλοπρέπεια, ως θριαμβευτική κατάληξη όλης της Συμφωνίας. Είναι ο τελευταίος σταθμός μιας περιπετειώδους διαδρομής με αρκετά απρόβλεπτα, πισωγυρίσματα, ήττες και νίκες, από την τραγικότητα και την παραίτηση του πρώτου μέρους μέχρι την ασκίαστη και αμετάκλητη επικράτησε της αισιοδοξίας.
Η Πέμπτη Συμφωνία σχετίζεται με τα γεγονότα στη ζωή του Μάλερ, υπό την έννοια ότι ο θάνατος και ο έρωτας αποτελούν ευδιάκριτα συστατικά στοιχεία του μουσικού της νοήματος. Ωστόσο, ο συνθέτης απέφυγε επιμελώς να συνδέσει ευθέως τη μουσική της Πέμπτης Συμφωνίας με συγκεκριμένες προγραμματικές ιδέες, γεγονός που συνιστούσε σημαντική καινοτομία γι' αυτόν.
σύνταξη κειμένου Τίτος Γουβέλης
Csárdás
Πνεύμα σοφίας, το φως μέσα μας και το φως που μας παρέχει η ίδια η ζωή, ας γίνουν τα εφόδια μας για να συνεχίσουμε να ζούμε, να ανακαλύπτουμε και να αγαπάμε.
ανοιξιάτικη γιορτή 2023
Η παρθένα της γειτονιάς μου - The neighborhood's maiden
Καλημέρα ακορντεονόφιλοι
Χατζιδακις (Αντί βιογραφικού)
Καλήν εσπέραν άρχοντες κι αν είναι ο ορισμός σας
Του Χατζιδάκι βάσανα θα πω στ᾽αρχοντικό σας
Με του Μαγιού τις ευωδιές, του φθινοπώρου τ᾽άνθη
Γεννήθηκε, μεγάλωσε και σπούδασε στην Ξάνθη
Η μάνα του πολίτισσα, ο κύρης του απ᾽την Κρήτη
Τον Καζαμία διάβαζε και τον ονειροκρίτη
Από μικρός τα γράμματα του φέρναν αηδία
Τη μουσική αγάπησε, μα όχι τα ωδεία
Κι αντί να φύγει σ᾽άλλη γη να πάει σ᾽άλλα κράτη
Την Αττική προτίμησε και τ᾽όμορφο Παγκράτι
Κι αντί σαν όλα τα παιδιά να βγεί κι αυτός στο πάρκο
Τους οικοδόμους άκουγε που τραγουδούσαν Μάρκο
Καλήν εσπέραν άρχοντες κι ακούστε παρακάτω
πως άλλοι βγαίνουν στον αφρό κι άλλοι κολλάν στον πάτο
Με τα χειρόγραφα σωρό, τις μελωδίες μάτσο
Βρήκε έναν τύπο βλοσυρό που τον ελέγαν Γκάτσο
Κάθησαν κάτω και μαζί πολλά τραγούδια
γράψαν
Που τα πουλιά σωπάσανε και τ᾽αηδόνια πάψαν
Σε στίχους του στενού του φίλου και συνεργάτη, Ποιητού Νίκου Γκάτσου
Carel Kraayenhof
Θα αποχαιρετήσουμε την Κυριακή και θα υποδεχτούμε την καινούρια εβδομάδα με μία ιδιαίτερα επιμορφωτική εκπομπή και αρκετά μελωδική.
Ο ήχος του bandoneon θα γλιστρήσει ευχάριστα στον μεταμεσονύχτιο αέρα, μέσα από την εκπομπή του τρίτου προγράμματος "Πινέλα για χρώματα και Ορχήστρα".
Στην εκπομπή "πινέλα για χρώματα και Ορχήστρα, θα ακούσουμε μεταξύ άλλων, τη μοναδική σύνθεση του, προς τιμήν της μικρής και μέχρι τότε άγνωστης Maxima’s , σύνθεση που φέρει και το όνομα της πριν στεφθεί πριγκίπισσα της Ολλανδίας.
In My Life
Piano City Athens
Εβδομήντα house concerts - Βιρτουόζοι του πιάνου και ερασιτέχνες, επιλεγμένοι από την καλλιτεχνική επιτροπή, θα ανοίξουν τα σπίτια και τις καρδιές τους στο ευρύ κοινό. Θα επιδείξουν τη δεξιοτεχνία και το ταλέντο τους δίνοντας μικρές συναυλίες πιάνου στα σπίτια τους με ένα ρεπερτόριο που κυμαίνεται από το κλασικό έως το σύγχρονο ρεπερτόριο. Οι λάτρεις, καθώς και το ευρύτερο κοινό, θα έχουν τη μοναδική ευκαιρία να απολαύσουν αυτές τις μελωδικές εμπειρίες.