Πέτρος ο Πελοποννήσιος
Ιωάννης Κουκουζέλης
Ρωμανός ο Μελωδός
Βυζαντινή Μουσική είναι η μουσική της Ορθόδοξης Ελληνικής Εκκλησίας, η οποία δημιουργήθηκε, καλλιεργήθηκε και αναπτύχθηκε στο Βυζάντιο (Κωνσταντινούπολη) κατά τους Βυζαντινούς χρόνους.
Με αυτήν εκφράζουμε τα θρησκευτικά μας συναισθήματα, την αγάπη και την ευγνωμοσύνη μας προς το Θεό, την πίστη, την ελπίδα και τις ευχαριστίες μας προς τον Δημιουργό.
Είναι δημιούργημα εμπνευσμένων συνθετών που ονομάζονται μελοποιοί, μελωδοί και υμνωδοί.
Οι πρώτοι μελοποιοί ήταν ανώτατοι κρατικοί και εκκλησιαστικοί λειτουργοί (Ιεράρχες ή αυτοκράτορες). Χαρακτηριστικό αυτών ήταν ότι οι ίδιοι ήταν και ποιητές και μουσικοί.
Η Βυζαντινή μουσική είναι η βάση της δημοτικής μουσικής και αποτελεί συνέχεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής.
Οι φθόγγοι της προέρχονται από τα επτά πρώτα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου (Α,Β,Γ,Δ,Ε,Ζ,Η) τα οποία συμπληρώνονται με φωνήεντα ή με σύμφωνα και έτσι σχηματίζονται οι 7 φθόγγοι: ΠΑ-ΒΟΥ-ΓΑ-ΔΙ-ΚΕ-ΖΩ-ΝΗ. Η Βυζαντινή μουσική έχει το δικό της γραφικό σύστημα που λέγεται Παρασημαντική.
Η Βυζαντινή μουσική διαιρείται σε τρεις μεγάλες εποχές: την Αρχαία, που αρχίζει από τους πρώτους αποστολικούς χρόνους και φτάνει ως τον Ιωάννη Δαμασκηνό (Η' αιώνας), τη Μεσαιωνική, που αρχίζει από το Δαμασκηνό και φτάνει ως της Άλωση (1453) και τη Νεότερη, που αρχίζει από την Άλωση και φτάνει ως τα χρόνια μας.
Η Αρχαία διαιρείται σε δύο περιόδους: η πρώτη αρχίζει από τους αποστολικούς χρόνους και φτάνει ως το Μ.Κωνσταντίνο (323μ.χ) και η δεύτερη από το 323 ως τον Ιωάννη Δαμασκηνό.
Η Μεσαιωνική εποχή διαιρείται σε τρεις περιόδους: η πρώτη είναι ο Η' αιώνας κατά το οποίο συμπίπτει η ακμή του Ιωάννου του Δαμασκηνού, η δεύτερη από το Δαμασκηνό ως τον Κουκουζέλη (12ος αιώνας) και η τρίτη από τον Κουκουζέλη ως την Άλωση (1453).
Η Νεότερη εποχή διαιρείται σε τρεις περιόδους: η πρώτη αρχίζει από την Άλωση ως τον Πέτρο τον Πελοποννήσιο (1777), η δεύτερη από τον Πέτρο τον Πελοποννήσιο μέχρι τους τρεις δασκάλους της νέας μεθόδου (Χρύσανθο, Χουρμούζιο και Γρηγόριο 1814) και η τρίτη από το 1814 έως σήμερα.
Στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού χρησιμοποιήθηκαν ως ύμνοι οι ψαλμοί του Δαυίδ, οι ωδές καθώς και οι επιφωνήσεις "Αληλούϊα, Κύριε Ελέησον και Δόξα σοί Κύριε δόξα σοί".
Αργότερα γράφτηκαν οι καθαυτό χριστιανικοί ύμνοι όπως η "Δοξολογία, το Νύν απολύεις.. το Άγιος άγιος άγιος Σαβαώθ..., το Δεύτε προσκυνήσωμεν.. το Σε υμνούμεν..., το Φώς Ιλαρόν..., ο Χερουβικός ύμνος κ.α. Από τον 5ο αιώνα προστέθηκαν και τα Απολυτίκια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου