"Τα Πολίτικα της Αρμόνικας" είναι ένα μουσικό απόσταγμα της πολυπολιτισμικής παράδοσης της Πόλης. Στο βίντεο αυτό τα τραγούδια θα σας ταξιδέψουν στον προσφυγικό πόνο, στην ανέλπιδη επιθυμία επιστροφής των προσφύγων στη χαμένη πατρίδα, στην επανεκκίνηση της ζωής τους και ίσως σας θυμίσουν ότι ο πολιτισμός τους τελικά ενσωματώθηκε στην Ελλάδα, σαν δεξιοτεχνικό κέντημα.
Οι μουσικοί:
Δημήτρης Κούστας (ακορντεόν, φωνή), Αναστάσης
Κατσαβός (κιθάρα, φωνή), Μαρία Βακάλη (φωνή)
Το Συμφωνικό ποίημα, εξιστορεί τις περιπέτειες και τις φάρσες του Γερμανού λαϊκού ήρωα Till Eulenspiegel. Τα βιολιά στα τέσσερα πρώτα μέτρα ξεκινούν μία ονειροπόληση και στη συνέχεια το θέμα του κόρνου παρουσιάζει στο κοινό τον Till (το θέμα αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο στην εκτέλεση του). Το κλαρινέτο συνεχίζει να παρουσιάζει τις πανουργίες του.
"Μια φορά και έναν καιρό "...
Η μουσική ακολουθεί τον Till στην ύπαιθρο άλλοτε καθώς καβαλάει ένα άλογο στην αγορά και αναστατώνει τους εμπόρους άλλοτε σαν περιπλανώμενο ιεροκήρυκα άλλοτε ερωτευμένο (βιολιά) ή να κυνηγάει τα κορίτσια, άλλες φορές πάλι να κοροϊδεύει τον Τεύτονα (βιόλες) ή τους ακαδημαϊκούς (φαγκότο), μέχρι τη στιγμή που ο κόσμος που τόσο έχει ειρωνευτεί, θα τον πιάσει και θα το δικάσει για βλασφημία.
Η ποινή του... είναι ο θάνατος. O Till ανασύρεται στην αγχόνη. Το τελευταίο του αγκομαχητό ακούγεται από μακριά και αποδίδεται από την τρίλια του φλάουτου.
Ένα pizzicato από τις χορδές αντιπροσωπεύει το κούμπωμα του λαιμού του, καθώς το σχοινί της θηλιάς φτάνει σε πλήρη έκταση. Λίγο πριν το τέλος εμφανίζεται σποραδικά ένα ευχάριστο μοτίβο. Μετά από μια στιγμή σιωπής, το θέμα "μια φορά κι έναν καιρό" που ακούστηκε στην αρχή επιστρέφει , υποδηλώνοντας ότι κάποιος σαν τον Till δεν μπορεί ποτέ να πεθάνει και το έργο τελειώνει καθώς ξεσπά μία χαρούμενη μελωδία.
Αρχικά το έργο είχε σχεδιαστεί σαν μία μικρή κωμική όπερα, όμως το 1894 ο Strauss αποφάσισε να το παρουσιάσει στην πιο συνοπτική φόρμα δηλαδή αυτή του Συμφωνικού ποιήματος.
Οι Τηγανούρηδες της Σαμοθράκης είναι ένα επεισόδιο από την εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης "μουσικές οικογένειες".
Έχει ενδιαφέρον να ακούς και να παρατηρείς το παρελθόν κάποιου μουσικού, τις καταβολές του, τα πρώτα μουσικά του ακούσματα, τις σπουδές τους, τις αποφάσεις που πρέπει να πάρει για τη ζωή του, να ακούς τα όνειρά του και τα σχέδιά του για το μέλλον.
Πολλές φορές τέτοιες βιωματικές αφηγήσεις, μας θυμίζουν τη δύναμη που έχει ο κάθε άνθρωπος μέσα του, την πίστη στον εαυτό, που πρέπει να αναζητούμε συνεχώς, για να χαράξουμε τα δικά μας μονοπάτια.
Μην σταματάς, συνέχισε και πίστεψε στον εαυτό σου. Αυτό είναι το μήνυμα της εβδομάδας.
Ένα κομμάτι άνεμος που έπεσε στο δρόμο
κάθισε κι έπαιξε
στα σύρματα του ηλεκτρικού
μία μελωδία σιγανή
αφιερωμένη στη διάθεσή μου.
Αυτή για μία στιγμή μονάχα
ανασηκώθηκε και κοίταξε·
ύστερα αμετάπειστη και αδιάφορη
ξαναβυθίστηκε εντός μου.
