Όταν οι λέξεις έρχονται σ’ επαφή μ’ αυτό που λέμε Μουσική, πριν απ’ όλα λιποθυμούν, ξαπλώνουν, παραδίδονται και χάνουν κάθε από φυσικού τους ενέργεια, κίνηση, ζωή. Κι ύστερα αρχίζει η περιπέτεια της μελωδίας.

Μάνος Χατζιδάκις

BALKAN

"Opa Cupa"

Πέτρος ο Πελοποννήσιος - Πέτρος Λαμπαδάριος

Γεννήθηκε στην Πελοπόννησο, κοντά στο Μυστρά το 1730. Έμαθε μουσική στη Σμύρνη και λόγω του μεγάλου ταλέντου που είχε, έφτασε μέχρι την Κωνσταντινούπολη, όπου διέπρεψε ως Λαμπαδάριος (αριστερός ψάλτης) στον Πατριαρχικό Ναό, ως Δάσκαλος Ρωμιών, Αρμενίων και Τούρκων, ως συνθέτης εκκλησιαστικής αλλά και κοσμικής μουσικής, καθώς και δεξιοτέχνης των πιο κλασικών οργάνων της Οθωμανικής μουσικής, του νέυ και του ταμπούρ.

Το έργο του περιγράφεται από πηγές της εποχής ως μια ακούραστη και διαρκή εργασία των μουσικών δρωμένων κατά την οποία εξηγούσε τα παλαιά μουσικά μαθήματα, έγραφε κάθε μελωδία που ερχόταν στη φαντασία του έξωθεν ή έσωθεν, ενώ επιπρόσθετα μέλιζε και στίχους "ευγενών και λογίων του ημετέρου γένους".

Μετά τον θάνατο του πατέρα του σε συμπλοκή με Τουρκαλβανούς, η μητέρα του τον έστειλε στη Μονή Αγίας Λαύρας (Μέγα Σπήλαιο-Καλάβρυτα)[5]. Εκεί τον βρήκε ένας περιοδεύων έμπορος και τον πήρε μαζί του στη Σμύρνη. Από εκεί και μετά η εξέλιξη του Πέτρου ήταν ραγδαία, λόγω της φυσικής του κλίσης στη μουσική και της μαθητείας του κοντά σε ιερομόναχο μουσικό και μετέπειτα στον πρωτοψάλτη της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Ιωάννη Τραπεζούντιο, με τον οποίο συνέψαλε ως Β΄ Δομέστικος, ίσως δε και ως Α΄. Από το 1770 και το θάνατο του Ιωάννη, υπό το Δανιήλ, ο Πέτρος έγινε λαμπαδάριος στο πατριαρχικό αναλόγιο. Με το Δανιήλ Πρωτοψάλτη και το Δομέστιχο Ιάκωβο Πελοποννήσιο δίδαξε μουσική στην ιδρυθείσα πατριαρχική μουσική σχολή από το 1776. Η κηδεία του Πέτρου έλαβε χώρα στην Κωνσταντινούπολη, στην οποία μάλιστα θέλησαν να παραβρεθούν και οι Δερβίσηδες της πόλης για να τον ψάλλουν, αφού πολύ τον σέβονταν και τον αγαπούσαν

Το έργο του Πέτρου διαχωρίζεται σε δύο μεγάλες θεματικές ενότητες. Την εκκλησιαστική μουσική και την κοσμική. Κατά την πρώτη το εξηγητικό του έργο είναι ανεπανάληπτο, αφού απλοποίησε ακόμα περισσότερο την κουκουζέλειον και Ιωάννου Τραπεζουντίου παρασημαντική, ενώ ερμήνευε και τις θέσεις αρχαιότερων μελών, αποτελώντας τον συνδετικό κρίκο του μουσικού εκκλησιαστικού συστήματος πριν από τη μέθοδο των τριών διδασκάλων. Η διαμόρφωση τής αναλυτικής αυτής σημειογραφίας είναι σημαντική για τη συμβολή στην εξέλιξη της εκκλησιαστικής μουσικής, αφού τελικά σήμερα αποτελεί τον κορμό της εκκλησιαστικής μουσικής παράδοσης. Με αυτόν τον τρόπο η παράδοση θα περάσει στα βιβλία όπου από το 19ο αιώνα αρχίζουν να εκδίδονται.

Το γνωστότερο έργο του είναι το ειρμολόγιο. Ο ίδιος υπήρξε σπουδαίος συνθέτης και της δημοτικής μουσικής όπου τα τραγούδια του "αποτελούν σπάνια δείγματα της παλαιότερης εκκλησιαστικής και δημοτικής μουσικής μας παράδοσης...που σημείωσαν μάλιστα μεγάλη επιτυχία στην εποχή του και τραγουδήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη και στα άλλα αστικά κέντρα της Ανατολής μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα.

πηγές: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ, politeianet.gr

Globalization A Russian quartet

Καλημέρα και καλή εβδομάδα ακορντεονόφιλοι!

Nick Ariondo, Ben Brydern, John Reynolds

ΤΑΣΟΣ ΚΟΥΡΤΗΣ - ΜΑΝΑ

ΜουΣικΑ νέΑ - ΘέαΤρο - ΈκθέΣειΣ

Latin Grammy Quinteto Astor Piazzolla

Πικάσο: Γαλάζια και ροζ περίοδος

H Σχολή των Αθηνών – Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής Βενετίας 2018

Remission: Μία μοναδική σειρά συναυλιών στην Αγγλικανική εκκλησία

Τόποι αλμύρας σε χρόνους εσπέρας: Έκθεση του Μιχάλη Μανουσάκη

Το χρονικό του Χρόνου, του Stephen Hawking στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν

Πολλές φορές μία πιστοποίηση ή βεβαίωση ενός οργάνου δεν μπορούν να δείξουν το μέγεθος της προσπάθειας που καταβάλει ένας μαθητής. Καλά μου Μαθητούδια, πόσο χαίρομαι όταν μέσα στις καθημερινές σας διαδρομές βρίσκετε τη μουσική σαν όαση και στέκεστε για λίγο να την απολαύσετε. Ξέρω, είναι το καλύτερό σας ρούχο που ντύνει πάνω άπ'όλα την ψυχή σας. (Έτσι νιώθω και εγώ). Είμαι δίπλα σας και σας επικροτώ να το θυμάστε. 

Mario Battaini - Tanghi Celebri Vol.4

Gustav Mahler: Symphony No. 1 "The Titan"

Καμία συμφωνία δεν τον απασχόλησε τόσο πολύ από τα πρώτα σχεδιάσματα το 1884  μέχρι την οριστικοποίηση της μορφής της το 1899.

Υπηρετώντας ως αρχιμουσικός της όπερας του Κάσελ στα 1884  ο Μάλερ βίωσε έναν αποτυχημένο έρωτα για τη σοπράνο Γιοχάννα Ρίχτερ, που στάθηκε η αφορμή για τη σύνθεση του πρώτου του φωνητικού κύκλου με τίτλο " Τα Τραγούδια του Οδοιπόρου", θέματα  που χρησιμοποιήθηκαν και στην Πρώτη Συμφωνία. Μια άλλη ερωτική περιπέτεια το 1886, αυτή τη φορά με την Μάριον Ματθίλδη φον Βέμπερ (σύζυγο εγγονού του συνθέτη Καρλ Μαρία φον Βέμπερ) φαίνεται ότι αναζωπύρωσε την δημιουργία της συμφωνίας, της οποίας το μεγαλύτερο μέρος γράφτηκε τελικά τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 1888.
Στις 20 Νοεμβρίου στη Βασιλική Όπερα της Βουδαπέστης διηύθυνε ο ίδιος την πρώτη εκτέλεση του συμφωνικού έργου, που τότε αποκαλούσε "συμφωνικό ποίημα σε δύο ενότητες" που συνολικά περιείχε πέντε μέρη. Κοινό και κριτικοί αντιμετώπισαν με σκεπτικισμό το έργο. Έτσι στις δύο επόμενες παρουσιάσεις του έργου ο Μάλερ αποφάσισε να δώσει περιγραφικούς τίτλους σε καθένα από τα πέντε μέρη και το γενικό προσωνύμιο "Τιτάν" που παραπέμπει στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ζαν Πωλ (Πάουλ Φρήντιχ Ρίχτερ). Τελικά όμως ο Μάλερ συνειδητοποίησε πως καμία αλλαγή δε θα μπορούσε να εκφράσει την ουσία της μουσικής του έτσι το 1896 στο Βερολίνο το έργο παρουσιάστηκε ως "Συμφωνία σε ρε μείζονα" και αυτή τη φορά με τέσσερα μέρη αντί για πέντε, αφού ο συνθέτης αφαίρεσε οριστικά το μέρος με τίτλο Blumine.

Ένα διάχυτο κρατημένο λα σε διαφορετικά τονικά ύψη δημιουργεί στα πρώτα μέτρα της συμφωνίας μία αίσθηση ακινησίας. Σαν ένα αργό ξύπνημα της φύσης, μικρά και διάσπαρτα μοτιβικά στοιχεία, όπως μακρινές φανφάρες από τρομπέτες ή η χαρακτηριστική μίμηση του κούκου από τα κλαρινέτα (διάστημα κατιούσας τέταρτης), αποκτούν σταδιακά σάρκα και οστά  οδηγώντας στο λυρικό θέμα που εκθέτουν τα βιολοντσέλα. Το θέμα αυτό προέρχεται από το δεύτερο από τα τραγούδια του Οδοιπόρου με τίτλο "το πρωί περπάτησα στο λιβάδι", το οποίο αναφέρεται σε ένα μοναχικό οδοιπορικό ενός νέου μία λαμπρή ανοιξιάτικη μέρα, με σκοπό να γιατρέψει τις πληγές του απο έναν ανεκπλήρωτο έρωτα κοντά στη φύση. Οι ομοιότητες μίας τέτοιας εικόνας με την ατμόσφαιρα του πρώτου μέρους της συμφωνίας είναι κάτι παραπάνω από έντονες.
Ακολουθεί ένα σύντομο, χορευτικό σκέρτσο βασιζόμενο στο λάιντλερ, ένα παραδοσιακό τρίσημο αυστριακό χορό. Εδώ ο Μάλερ παραλλάσσει το υλικό του παλιότερου τραγουδιού του, Χανς και Γκρέτε, του 1880. Το ενδιάμεσο τρίο αξιοποιεί τον ζεστό ήχο των βιολιών σε ένα πολύ διαφορετικού χαρακτήρα λαίντλερ, πιο νοσταλγικού, ανάλαφρου και εύθραυστου.

Το τρίτο μέρος ήταν αυτό που κυρίως ξένισε τους ακροατές της πρεμιέρας της συμφωνίας. Πρόκειται για ένα πένθιμο εμβατήριο, στο οποίο μεταξύ άλλων παρατίθενται με γκροτέσκο τρόπο: ένα τμήμα από το γνωστό μας Frere Jacques στο σόλο κοντραμπάσο αλλά σε ελάσσονα τονικότητα, μουσική από μπάντες ( στα όμποε και στις τρομπέτες), καθώς και θέματα από το τελευταίο από τα Τραγούδια του Οδοιπόρου (τα δύο γαλάζια μάτια). Όλα τα ανωτέρω συνθέτουν μία σκοτεινή, αλλόκοτη παρωδία του θανάτου, εμπνευσμένη σύμφωνα με τον συνθέτη από μία διάσημη ξυλογραφία του Αυστριακού ζωγράφου Μόριτς φον Σβιντ. Στην ξυλογραφία, που έχει τίτλο "Η νεκρική πομπή του κυνηγού" εικονίζονται διάφορα ζώα (γάτες, λαγοί, ελάφια, ζαρκάδια, αλεπούδες, και πτηνά) να συνοδεύουν με ένα λάβαρο και παίζοντας μουσική το φέρετρο ενός κυνηγού. Μόνη παρηγοριά από αυτή τη μακάβρια ατμόσφαιρα προσφέρουν για μία γλυκιά τα βιολιά που παίζουν με σουρντίνα μία γλυκιά μελωδία από τα Τραγούδια του Οδοιπόρου.

Χωρίς διακοπή το φινάλε ανοίγει με ένα ηχηρό ξέσπασμα"σαν την αστραπή από ένα σκοτεινό σύννεφο ". - Είναι απλά η κραυγή μία πληγωμένης ψυχής - εξηγεί ο Μάλερ. Το εκτενές αυτό μέρος εκφράζει τον διακαή πόθο για τη λύτρωση και το θρίαμβο. Μετά από πολλές σελίδες υψηλής δραματικότητας και συναισθηματικής φόρτισης η τονικότητα της ρε μείζονας επανέρχεται απότομα σε μία δυναμική κορύφωση.  Ωστόσο, σαν ο θρίαμβος να μην έχει "κερδηθεί" όπως πρέπει, απαιτείται η εκ νέου επιστροφή της αρχικής στοχαστικής ατμόσφαιρας του πρώτου μέρους, για να δώσει ένα πιο αποφασιστικό έναυσμα προς την τελική και αμετάκλητη επικράτηση των πλέον θριαμβικών τόνων με τα ηχηρά κόρνα να πρωτοστατούν.

Καλημέρα και καλή εβδομάδα ομορφιές μου. Μεγάλη έκπληξη ήταν η συμμετοχή σας στο διαγωνισμό. Με ρωτάτε τι διαφορετικό είχε αυτή η παρτιτούρα. Δεν ήταν απλώς μία παρτιτούρα, είχε οδηγίες από εμένα ανάλογα με το επίπεδό σας. Βήμα βήμα οι οδηγίες. Μπράβο στον τυχερό Καραδήμο Μ.

Παίξτε, πειραματιστείτε στα ήδη της μουσικής, δημιουργήστε ένα νέο μουσικό κόσμο. Άλλωστε όπως έχει γράψει και ο λογοτέχνης Λάμπρος Μάλαμας η Δημιουργία είναι η ατομική ενέργεια του ανθρώπου, υλοποιημένη σε πρωτότυπες μορφές.

Subtilu-Z

www.subtilu-z.com

Νέα Μουσικά - Θεατρικά - Χορευτικά - Ταινία

Athens Tango Ensemble

Beethoven with a twist για κοντραμπάσο

Avanti μαέστρο…ρεμπέτικα

Bolshoi Ballet

Οι Απάχηδες των Αθηνών

Αναζητώντας τον Καζαντζάκη

Η Κερένια Κούκλα

Καμεράτα - Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής "Η μαγεία του Antonio Vivaldi

Δήμητρα Γαλάνη "Έρωτα εσύ...

Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα

Πικάσο: Γαλάζια και ροζ περίοδος

ΔιαΓωνΙσμΌς

  Συγχαρητήρια στον Καραδήμο Μ.

Κερδίστε μία καλογραμμένη παρτιτούρα με τίτλο 

"Ας ήταν λίγο να μ'αγαπούσες" 

ένα νοσταλγικό τραγούδι του Νίκου Γούναρη. 

Στείλτε το e-mail σας και το ονοματεπώνυμό σας 

στη φόρμα επικοινωνίας. 

Η κλήρωση θα πραγματοποιηθεί στις  9 Φεβρουαρίου. 

Ένας θα είναι ο τυχερός. Μήπως θα είσαι εσύ;

Δεν σου γυρεύω τίποτ’ άλλο, τίποτ’ άλλο

είσαι για μένα μια ολόκληρη ζωή

σ’ αυτό τον κόσμο τον πεζό και το μεγάλο

σ’ έχω στη σκέψη  μ’ απ’ το βράδυ ως το πρωί

Ας ήταν λίγο να μ’ αγαπούσες

να μ’ αγαπούσες αληθινά

ας ήταν λίγο να με κοιτούσες

μέσα στα μάτια παντοτινά

Χωρίς εσένα η ζωή μου είναι άδεια

χωρίς εσένα έχω πάντα συννεφιά

και με τυλίγει με της θλίψης τα σκοτάδια

γιατί δεν έχω τη δική σου συντροφιά

Ας ήταν λίγο να μ’ αγαπούσες...

Czardas V. Monti (1868-1922)

VALSE DE NIGLOS

Οδυσσέας Ελύτης - η Πορτοκαλένια

"Τόσο πολύ τη μέθυσε ο χυμός του Ήλιου που έγειρε το κεφάλι της και δέχτηκε να γίνει,

σιγά- σιγά: η μικρή Πορτοκαλένια!"... 

Καλημέρα ακορντεονόφιλοι. Μια Κυριακή λουσμένη με φως. Η καλύτερη αφορμή για να ξεσηκώσουμε τη μουσική μας.   

The Harp, The Accordion and The Ugly

Harp (Annie Chambers),
Accordion (Luca Verga),
Percussion (Moises Mas),
Clarinet (Dylan Gully),
Violin (Juliana Erkkonen) and Guitar (Luca Brembilla)

theharptheaccordionandtheugly