Κώστας Καρυωτάκης
Φίλε η καρδιά μου τώρα σαν να εγέρασεΤελείωσεν η ζωή μου τησ αθήνασΠου όμοια γλυκά και με το γλέντι επέρασεΚαι με την πίκρα κάποτε τησ πείνασ
Δε θα 'ρθω πια στον τόπο που η πατρίδα μουΤον έδωκε το γιόρτασμα τησ νιότησΠαρά περαστικόσ με την ελπίδα μουΜε τ' όνειρο που εσβήστη ταξιδιώτησ
Προσκυνητήσ θα πάω κατά το σπίτι σουΚαι θα μου πουν δεν ξέρουν τι εγίνησΜ' άλλον μαζί θα ιδώ την αφροδίτη σουΚι άλλοι το σπίτι θα 'χουν τησ ειρήνησ
Θα πάω προσ την ταβέρνα το σαμιώτικοΠου επίναμε για να ξαναζητήσωΘα λείπεισ το κρασί τουσ θα' ναι αλλιώτικοΌμωσ εγώ θα πιω και θα μεθύσω
Θ' ανέβω τραγουδώντασ και τρεκλίζοντασΣτο ζάππειο που ετραβούσαμεν αντάμαΤριγύρω θα 'ναι ωραία πλατύσ ο ορίζοντασΚαι θα 'ναι το τραγούδι μου σαν κλάμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου