Καλημέρα ακορντεονόφιλοι. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας σήμερα κάποιες πιο προσωπικές σκέψεις. Με δυσκόλεψε η επικοινωνία με κάποιους ανθρώπους αυτό το τριήμερο. Με απασχόλησε η μη διάθεση επίλυσης απλών θεμάτων με αποτέλεσμα τη δημιουργία προβλημάτων. Δεν απογοητεύτηκα προσπαθώντας να επικοινωνήσω. Εντύπωση μου έκαναν τα κλειστά αυτιά και τα ταμπού ενός περασμένου αιώνα. Η λεκτική βία ήταν ξεκάθαρη και ας υπήρχε χαμηλή τονικότητα. Πάντα προσπαθώ σε όλες τις καταστάσεις να λειτουργήσω με αγάπη και να κατανοήσω την απέναντι πλευρά και σήμερα είμαι πραγματικά ήρεμη για να λύσω τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν, όμως συνειδητοποιώ πως κυκλοφορούν άρρωστοι άνθρωποι εκεί έξω (σε κομβικές θέσεις), με αβυσσαλέο θυμό που χρειάζονται βοήθεια και.. δεν το γνωρίζουν. 

Στο τέλος της ημέρας πάντα καταλήγω πως μία αγκαλιά είναι βάλσαμο για την ψυχή. Αυτή πάντα με σώζει. Καλή εβδομάδα να έχουμε, δημιουργική και ευχάριστη.