Γεννήθηκε στην Πελοπόννησο, κοντά στο Μυστρά το 1730. Έμαθε μουσική στη Σμύρνη και λόγω του μεγάλου ταλέντου που
είχε, έφτασε μέχρι την Κωνσταντινούπολη, όπου διέπρεψε ως Λαμπαδάριος
(αριστερός ψάλτης) στον Πατριαρχικό Ναό, ως Δάσκαλος Ρωμιών, Αρμενίων και
Τούρκων, ως συνθέτης εκκλησιαστικής αλλά και κοσμικής μουσικής, καθώς και
δεξιοτέχνης των πιο κλασικών οργάνων της Οθωμανικής μουσικής, του νέυ και του ταμπούρ.
Μετά τον θάνατο του πατέρα του σε συμπλοκή με Τουρκαλβανούς,
η μητέρα του τον έστειλε στη Μονή Αγίας Λαύρας (Μέγα Σπήλαιο-Καλάβρυτα)[5].
Εκεί τον βρήκε ένας περιοδεύων έμπορος και τον πήρε μαζί του στη Σμύρνη. Από
εκεί και μετά η εξέλιξη του Πέτρου ήταν ραγδαία, λόγω της φυσικής του κλίσης
στη μουσική και της μαθητείας του κοντά σε ιερομόναχο μουσικό και μετέπειτα
στον πρωτοψάλτη της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Ιωάννη Τραπεζούντιο, με τον
οποίο συνέψαλε ως Β΄ Δομέστικος, ίσως δε και ως Α΄. Από το 1770 και το θάνατο
του Ιωάννη, υπό το Δανιήλ, ο Πέτρος έγινε λαμπαδάριος στο πατριαρχικό αναλόγιο.
Με το Δανιήλ Πρωτοψάλτη και το Δομέστιχο Ιάκωβο Πελοποννήσιο δίδαξε μουσική
στην ιδρυθείσα πατριαρχική μουσική σχολή από το 1776. Η κηδεία του Πέτρου έλαβε
χώρα στην Κωνσταντινούπολη, στην οποία μάλιστα θέλησαν να παραβρεθούν και οι
Δερβίσηδες της πόλης για να τον ψάλλουν, αφού πολύ τον σέβονταν και τον
αγαπούσαν
Το έργο του περιγράφεται από πηγές της εποχής ως μια
ακούραστη και διαρκή εργασία των μουσικών δρωμένων κατά την οποία εξηγούσε τα
παλαιά μουσικά μαθήματα, έγραφε κάθε μελωδία που ερχόταν στη φαντασία του
έξωθεν ή έσωθεν, ενώ επιπρόσθετα μέλιζε και στίχους "ευγενών και λογίων
του ημετέρου γένους".
Μετά τον θάνατο του πατέρα του σε συμπλοκή με Τουρκαλβανούς,
η μητέρα του τον έστειλε στη Μονή Αγίας Λαύρας (Μέγα Σπήλαιο-Καλάβρυτα)[5].
Εκεί τον βρήκε ένας περιοδεύων έμπορος και τον πήρε μαζί του στη Σμύρνη. Από
εκεί και μετά η εξέλιξη του Πέτρου ήταν ραγδαία, λόγω της φυσικής του κλίσης
στη μουσική και της μαθητείας του κοντά σε ιερομόναχο μουσικό και μετέπειτα
στον πρωτοψάλτη της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Ιωάννη Τραπεζούντιο, με τον
οποίο συνέψαλε ως Β΄ Δομέστικος, ίσως δε και ως Α΄. Από το 1770 και το θάνατο
του Ιωάννη, υπό το Δανιήλ, ο Πέτρος έγινε λαμπαδάριος στο πατριαρχικό αναλόγιο.
Με το Δανιήλ Πρωτοψάλτη και το Δομέστιχο Ιάκωβο Πελοποννήσιο δίδαξε μουσική
στην ιδρυθείσα πατριαρχική μουσική σχολή από το 1776. Η κηδεία του Πέτρου έλαβε
χώρα στην Κωνσταντινούπολη, στην οποία μάλιστα θέλησαν να παραβρεθούν και οι
Δερβίσηδες της πόλης για να τον ψάλλουν, αφού πολύ τον σέβονταν και τον
αγαπούσαν
Το έργο του Πέτρου διαχωρίζεται σε δύο μεγάλες θεματικές
ενότητες. Την εκκλησιαστική μουσική και την κοσμική. Κατά την πρώτη το
εξηγητικό του έργο είναι ανεπανάληπτο, αφού απλοποίησε ακόμα περισσότερο την
κουκουζέλειον και Ιωάννου Τραπεζουντίου παρασημαντική, ενώ ερμήνευε και τις
θέσεις αρχαιότερων μελών, αποτελώντας τον συνδετικό κρίκο του μουσικού
εκκλησιαστικού συστήματος πριν από τη μέθοδο των τριών διδασκάλων. Η διαμόρφωση
τής αναλυτικής αυτής σημειογραφίας είναι σημαντική για τη συμβολή στην εξέλιξη
της εκκλησιαστικής μουσικής, αφού τελικά σήμερα αποτελεί τον κορμό της εκκλησιαστικής
μουσικής παράδοσης. Με αυτόν τον τρόπο η παράδοση θα περάσει στα βιβλία όπου
από το 19ο αιώνα αρχίζουν να εκδίδονται.
Το γνωστότερο έργο του είναι το ειρμολόγιο. Ο ίδιος υπήρξε
σπουδαίος συνθέτης και της δημοτικής μουσικής όπου τα τραγούδια του
"αποτελούν σπάνια δείγματα της παλαιότερης εκκλησιαστικής και δημοτικής
μουσικής μας παράδοσης...που σημείωσαν μάλιστα μεγάλη επιτυχία στην εποχή του
και τραγουδήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη και στα άλλα αστικά κέντρα της Ανατολής
μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα.
πηγές: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ, politeianet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου