Η διαφορετικότητα

Ένα πρωινό, στη χώρα των Νοουράγων όπου τα καλοκαίρια είναι θερμά και υγρά και ο χειμώνας παγωμένος, οι κάτοικοι έντρομοι ανακάλυψαν - ένας ένας χωριστά- ότι έβγαλαν ουρά! Και τί δεν επινόησαν για να την κρύψουν. Φαρδιά παντελόνια, φουντωτές φούστες, ευρύχωρους ριχτούς σάκους. 

Καθώς όμως ανακάλυπταν ότι και σε άλλους φύτρωσε σχεδόν στο ίδιο σημείο μια ουρά, τα πράγματα άλλαξαν ριζικά. Η ουρά ξαφνικά αποδείχτηκε εξαιρετικά χρήσιμη σε θέματα κινητικότητας, αλλά και μεταφοράς πραγμάτων, καθώς και στο άνοιγμα και στο κλείσιμο της πόρτας όταν τα χέρια δεν ήταν διαθέσιμα. Οι σχεδιαστές ρούχων άρχισαν να τροποποιούν τα μοντέλα τους για την ανάδειξη και την αξιοποίηση του καινούργιου μέλους του σώματος. 

Και ξαφνικά, εκείνοι οι λίγοι που δεν έτυχε να βγάλουν ουρά, άρχισαν να φαίνονται σε άλλους ¨ διαφορετικοί¨ και σ'άλλους σαν φρικιά. Τί ντροπή θεέ μου, άνθρωπος χωρίς ουρά!

Κάθε άνθρωπος γεννιέται μοναδικός και όμως κατά τη διάρκεια της ζωής του προσπαθεί να βρει ομοίους του, απορρίπτοντας αυτούς που θεωρεί διαφορετικούς. Δυστυχώς, Ξεχνά πως ο ίδιος είναι μοναδικά διαφορετικός (όπως και οι υπόλοιποι). Ο συγγραφέας Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ είχε πεί: εάν κάποιος σκέφτεται αλλιώς αυτό δε με προσβάλλει, αντίθετα με εμπλουτίζει. Δεν έχει μεγάλο ενδιαφέρον ν' ακούσεις τον ήχο σου.

Με αφορμή ένα σεμινάριο που παρακολούθησα με θέμα την ειδική αγωγή και Τ.Π.Ε  - Το φάσμα του αυτισμού από το Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. Δημόκριτος.