« ένα ακορντεόν » της Πελαγίας Κουκίδου
ένα ακορντεόν, τίποτε άλλο, ειλικρινά
να διπλώνω την ψυχή μου στην φυσούνα του
και να χάνομαι στην μέθη του σκοπού του
ένα ακορντεόν, πίστεψε με, από καρδιάς
μια ευχή για μένα και όλες του ντουνιά για σένανε
να κλαίνε στα χέρια σου, να πονούν, να λιώνουν
ένα ακορντεόν, μια χούφτα έρωτα -δεν αξιώθηκα-
και τίποτ`άλλο, θα μάθω να ζω κι έτσι, κοντά σου
κορμί χαμένο, χρόνια τώρα, στ`ανάθεμα, τυφλό
παίξε με, παίξε με, κρυώνω..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου