μικρό απόσπασμα...
Το συναίσθημα βαθιάς ικανοποίησης που μας γεννά μιά άνετη αβίαστη εκτέλεση είναι ο κλασικός τρόπος προσέγγισης και αναπαραγωγής της μουσικής.
Το αβίαστο τραγούδι, το αβίαστο παίξιμο είμαι μιά από τις μεγαλύτερες χαρές στην ακρόαση της μουσικής. Δηλώνει ένα μέτρο διανοητικής σιγουριάς κι ένα βαθμό τεχνικής βεβαιότητας που είναι δύσκολο να συμπέσουν και να συναντηθούν σε συνδυασμό στο ίδιο άτομο. Αυτή η αίσθηση της άνετης και αβίαστης τεχνικής που εξυπηρετεί πλήρως τους εκφραστικούς στόχους, είναι από τα πιο γοητευτικά πράγματα στην εκτέλεση, είναι όμως και κάτι το ιδιαίτερα δύσκολο που πρέπει να το κατακτήσει ο εκτελεστής. Και δεν πρόκειται για κάτι που αφορά μόνο τους διανοούμενους, γιατί ορισμένοι εκτελεστές της λαϊκής μουσικής εμφανίζουν ακριβώς την ίδια άνεση και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό απ'όσο οι καλλιτέχνες των συναυλιών. Εδώ πρόκειται για μία ικανότητα που αν δεν την έχεις δεν μπορείς να ξεγελάσεις τους άλλους.
Η ικανότητα αυτή της αβίαστης εκτέλεσης πρέπει να αντανακλά μιά πραγματικά εσωτερική άνεση που είναι δύσκολο να την έχεις στις συνθήκες της δημόσια εμφάνισης, που από μόνη της προκαλεί μιά ένταση στο μουσικό. Όμως οι μεγάλοι ερμηνευτές την έχουν αυτή την ικανότητα.
πηγή: Άαρων Κόπλαντ - Μουσική και Φαντασία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου