
Η προβολή της συμφωνικής μουσικής στη Γαλλία τον 19ο αιώνα είναι αξιόλογη χάρη στη νέα πνοή που δίνει ο Μπερλιοζ στην τέχνη της ενορχήστρωσης. Ο Μπερλιοζ δεν είναι μόνο ο μεγάλος δάσκαλος της ενορχήστρωσης αλλά και ένας από τους πιο πρωτότυπους συνθέτες για τον πλούτο της μελωδικής του έμπνευσης και την επιδεξιότητα του στη μουσική σκιαγράφηση χαρακτήρων. Με την αναβίωση της προγραμματικής μουσικής και την εισαγωγή του εξαγγελτικού μοτίβου (λάιτ μοτιφ) στη συμφωνική μουσική ανοίγει καινούριους δρόμους στη μουσική της εποχής του. Ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του συνεχιστή του Μπετόβεν και δεν είχε άδικο τουλάχιστον για τη Φανταστική Συμφωνία του και τον Χαρολντ στην Ιταλία που συνδέονται κατά κάποιο τρόπο με την Ποιμενική. Ουσιαστικά όμως μόνο το πρώτο μέρος των συμφωνιών του έχουν το μπετοβενιστικο συμφωνικό πνεύμα. Ο Μπερλιοζ τη συμφωνική ενότητα την πραγματοποιεί με την εισαγωγή του λάιτ μοτιφ η , όπως το έλεγε, της έμμονης ιδέας. Όπως του Μπετοβεν έτσι και η μουσική του Μπερλιοζ είναι η ηχώ της προσωπικότητας του. Τα έργα του, όπως το ομολογεί και ο ίδιος, είναι οι άμεσες αντιδράσεις των συγκινήσεων και των βιωμάτων του. Το καθένα αποτελεί και μια εικόνα από τη ζωή του, μια ρομαντική εικόνα στο ρομαντικό ύφος της εποχής, που ωστόσο είναι και το προσωπικό του ύφος.
Φανταστική συμφωνία
Dies Irae
πηγές: ιστορία της μουσικής Karl Nef, Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Dies Irae
πηγές: ιστορία της μουσικής Karl Nef, Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου