Πηγή έμπνευσης του συνθέτη ήταν η μπαλάντα του Γερμανού
ποιητή Γκότφρηντ Άουγκουστ Μπυγκερ (1747-1794) με τίτλο «ο άγριος κυνηγός». Τόσο
το μεταφυσικής απόχρωσης θέμα του ποιητικού κειμένου όσο και ο πρόδηλος
ρομαντισμός της γραφής του, κινητοποίησαν δημιουργικά τη φαντασία του Φρανκ, ο
οποίος αποτύπωσε το δραματικό περιεχόμενο της μπαλάντας με ενάργεια και λαμπερή
ενορχήστρωση. Η πρεμιέρα του μουσικού έργου δόθηκε στις 31 Μαρτίου 1883 στη Salle Erard του
Παρισιού σε συναυλία που οργάνωσε η
Εθνική Μουσική Εταιρεία υπό τη διεύθυνση του Γάλλου αρχιμουσικού Εντουάρ
Κολόν. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο συνθέτης σε εκείνη την συναυλία δέχτηκε ένα
θερμότατο χειροκρότημα για το έργο του από το κοινό και αυτή ήταν μία από τις
λίγες φορές που η μουσική του γινόταν δεκτή με τόσο ενθουσιασμό από το παρισινό
κοινό της εποχής.
Στο συμφωνικό ποίημα διακρίνονται τέσσερις δομικές ενότητες
που παρακολουθούν πιστά την εξέλιξη της ιστορίας του κυνηγού. Στον πρόλογο του
έργου, ο συνθέτης περιέγραψε ακριβώς τις εικόνες που γέννησαν στη σκέψη του τη
μουσική κάθε τμήματος του έργου:
1.
Είναι Κυριακή πρωί. Από μακριά ηχούν οι χαρωποί ήχοι
από τις καμπάνες της εκκλησίας και οι ιερές ψαλμωδίες των πιστών. Ιεροσυλία! Ο
σκληρός κόμης του Ρήνου σημαίνει το βούκινό του.
2.
Εμπρός! Ο κυνηγός ορμάει για κυνήγι στους αγρούς,
στα λιβάδια και στους βάλτους.
- στάσου κόμη, σε ικετεύω. Άκου τους
ευλαβικούς ψαλμούς
- Όχι! Εμπρός ολοταχώς!
- Στάσου κόμη, σε θερμοπαρακαλώ, δείξε
προσοχή.
- Όχι!
3 Ξάφνου ο κόμης μένει μόνος. Το άλογο δεν
προχωρεί. Ο κόμης προσπαθεί να σημάνει το βούκινό του αλλά αυτό το βγάζει ήχο.
Μία αδυσώπητη και πένθιμη φωνή του αναθεματίζει: - Βέβηλε άνθρωπε, κυνηγημένος
να είσαι πάντα από το κακό.
4 Φλόγες πετάγονται από παντού. Τρελός από
φόβο ο κόμης τρέχει όλο και πιο γρήγορα κυνηγημένος από πλήθος δαίμονες. Τρέχει
τη μέρα στην άβυσσο, τη νύχτα στο αιθέρες.
