1. Allegro moderato
2. Adagio di molto
3. Allegro, ma non tanto
Η μεγάλη αγάπη του Σιμπέλιους για το βιολί ήταν η αφορμή για τη σύνθεση αυτή, που ξεκίνησε το 1904. Άφηνε στην άκρη το όνειρο του σολίστα βιολιστή, κλείδωσε τις απογοητεύσεις και την πικρία που το έφερε το όργανο (λόγω χαμηλού επιπέδου εκπαίδευσης και αυτοπειθαρχίας) και έφτιαξε ένα αριστούργημα με βασικό πρωταγωνιστή το βιολί.
Το κοντσέρτο ενώ γράφτηκε για τον βιρτουόζο Γερμανό Ουίλι Μπούρμεστερ (Willy Burmester), τελικά στην παράσταση εκτελέστηκε από τον μετρίου τεχνικά σολίστα Βίκτορ Νόβατσεκ (Victor Novacek). Αυτή η ερμηνεία επηρέασε το έργο με αποτέλεσμα την αποτυχία της πρεμιέρας. Ο Σιμπέλιους αναθεώρησε το έργο και στις 19 Οκτωβρίου 1905 στο Βερολίνο υπό τη διεύθυνση του Ρίχαρντ Στράους, το έργο εκτελέστηκε από το παιδί θαύμα Φραντς φον Βέκσεϋ (Franz von Vecsey).
Το βαθιάς εσωτερικότητας πρώτο θέμα υπό την αιθέρια συνοδεία των εγχόρδων είναι από τις πιο γοητευτικές στιγμές όλου του έργου. Σύντομα ακολουθεί μία καταιγιστική σολιστική καντέντσα, που δίνει τη θέση της σε ένα πληθωρικό ορχηστρικό tutti μεταβατικό προς το λυρικό και νοσταλγικό δεύτερο θέμα. Ένα θυελλώδες ορχηστρικό τμήμα ξεσπάει με μία απόχρωση εμβατηρίου, που προοδευτικά οδηγεί σε μία ερεβώδη ατμόσφαιρα, μέσα από την οποία αρχίζει η εκτενής δεξιοτεχνική καντέντσα του βιολιού. Αυτή λειτουργεί ως επεξεργασία του θεματικού υλικού πριν την επανέκθεση, στην οποία ο συνθέτης συνεχίζει να εξερευνά και να αναπτύσσει περαιτέρω το θεματικό υλικό.
Το δεύτερο μέρος περιέχει κάποιες από τις γοητευτικότερες και συγκινητικότερες σελίδες του συνθέτη. Το κύριο θέμα, που χρειάζεται είκοσι μέτρα για να ξεδιπλωθεί ολόκληρο, παραπέμπει στην πρώιμη αγάπη του Σιμπέλιους για τον Βάγκνερ. Μετά από μία κλιμάκωση συναισθηματική και ηχητική, το ίδιο το θέμα επανέρχεται σε κλαρινέτα και φαγκότα συνοδευόμενο με ποικίλους τρόπους (κλίμακες, σπαστές οκτάβες του βιολιού, αργά κατιούσες κλίμακες στα φλάουτα κτλ).
Το τρίτο μέρος, το άγριο πρώτο θέμα, προέρχεται από ένα κουαρτέτο εγχόρδων του Σιμπέλιους το 1890. Η δεξιοτεχνική γραφή για το βιολί βρίσκεται ομολογουμένως στο αποκορύφωμά της ενώ σε πολλά σημεία επικρατεί μία ευφάνταστη ρυθμική πολυσημία, που προσδίδει ακόμα μεγαλύτερη ένταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου