La Campanella - Paganini/Liszt
Καλά Χριστούγεννα
Χριστούγεννα
Α΄
Τί φως και χρώμα κι εμορφιά να σκόρπιζε τ’ αστέρι
οπού στην κούνια του Χριστού τους Μάγους έχει φέρει!
Ποιός άγγελος το διάλεξε για τέτοιο ταχυδρόμο!
Τ’ άλλα τ’ αστέρια θα ’βλεπαν το φωτεινό του δρόμο,
5
κι από τη ζήλια θα ’τρεμαν… Αστέρι, σε ποιά χώρα
του απεράντου σ’ ουρανού να λαμπυρίζεις τώρα;
Η παντοδύναμη Φθορά μην έσβησε το φως σου;
Ή μήπως είσ’ αθάνατο κι εσύ σαν το Χριστό σου;
Δεν κατεβαίν’ η λάμψη σου κι εδώ στα χώματά μας;
10
Για όλα τ’ άστρ’ αλίμονο! δεν είναι η ματιά μας…
Και μόνον όταν τα λαμπρά Χριστούγεννά μας θά μπουν,
θαρρώ πως οι ακτίνες σου μες στην ψυχή μου λάμπουν.
Τί φως και χρώμα κι εμορφιά να σκόρπιζε τ’ αστέρι,
οπού στην κούνια του Θεού τους Μάγους έχει φέρει!
Β΄
15
Αχ, αχ, Χριστουγεννιάτικο της φαμελιάς τραπέζι
που ταίρι ταίρ’ η όρεξη με την αγάπη παίζει!
Τα ποτηράκια ηχούν γλυκά, λαμποκοπούν τα πιάτα,
γύρω φαιδρά γεράματα και προκομμένα νιάτα!
Κούρκος στη μέση ολόζεστος μοσχοβολά, ροδίζει,
20
και τρέχει ολούθε το κρασί και κελαδεί κι αφρίζει.
Και να θωρείς αγνάντια σου δυο αδελφές, κοπέλες
με κουβεντούλες άσωστες γλυκιές γλυκιές, δυο τρέλες,
ή να σου λέει αγνάντια σου για το ξανθό παιδί σου
δυο χρόνων γυναικούλα σου, ο έρως της ζωής σου.
25
και να σ’ αρχίζει ακούραστη ο πάππος φλυαρία,
των Χριστουγέννων μια γνωστή πανάρχαια ιστορία…
Αχ, αχ, Χριστουγεννιάτικο της φαμελιάς τραπέζι
που ταίρι ταίρ’ η όρεξη με την αγάπη παίζει!
Γ΄
Να ’μουν του στάβλου έν’ άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι,
30
την ώρα π’ άνοιξ’ ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι!
Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του,
το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του,
να λάμψω από τη λάμψη του κι εγώ σα διαμαντάκι,
κι από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι,
35
να μοσχοβοληθώ κι εγώ από την ευωδία
που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία,
να ιδώ την Αειπάρθενο, να ιδώ το πρόσωπό της
πώς εκοκκίνισε, καθώς πρωτόειδε το μικρό της,
όταν λευκό, πανεύοσμο το προσωπάκι εκείνο,
40
της θύμισ’ έτσι άθελα του Γαβριήλ τον κρίνο…
Να ’μουν του στάβλου έν’ άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι,
την ώρα π’ άνοιξ’ ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι!
Καλή εβδομάδα ακορντεονόφιλοι και μουσικόφιλοι. Θα ήθελα να μοιραστώ κάτι μαζί σας. Εχθές γνώρισα ένα εξαιρετικό μουσικό, δεξιοτέχνη στο λαούτο. Με πολύ προσοχή και σχολαστικότητα, αφού τελείωσε την παράστασή του, σκούπισε το λαούτο του, το παρατήρησε με λεπτομέρεια προς κάθε κατεύθυνση και ήσυχος το τοποθέτησε μέσα στην σκληρή, χειροποίητη θήκη του. Ένας ευγενικός μουσικός με λαμπερά μάτια όπως και η μουσική του. Μου εξιστόρησε πως το όργανο που κατείχε κατασκευάστηκε το 1910. Ένα εντυπωσιακό όργανο με εξαίρετο ήχο. Το 1909, σκέφτηκα, στην Ελλάδα συντελείται μια τομή στην πολιτική με το κίνημα στο Γουδί, που άλλαξε τα πολιτικά δεδομένα (προηγήθηκε πτώχευση) και για πρώτη φορά ανέβηκε στην πρωθυπουργία ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Μέσα σε όλες αυτές τις δυσκολίες, ένα όργανο γεννήθηκε και ενώ οι εποχές συνέχισαν να αλλάζουν, το όργανο αυτό παραμένει ζωντανό και χαρίζει ανακούφιση και χαρά στους ανθρώπους μέσα από τις μελωδίες του. Το βρίσκω υπέροχο!
Καλή εβδομάδα και χρόνια πολλά ακορντεονόφιλοι κα μουσικόφιλοι. Αλήθεια τι γινόταν παράλληλα στον κόσμο το 1940;
- Ανοίγει στο Σαν Μπερναντίνο της Καλιφόρνιας το πρώτο εστιατόριο McDonald's
- Στο Μπρίσμπεϊν της Αυστραλίας, στις 26 Ιανουαρίου, η θερμοκρασία φτάνει στους 43,2 βαθμούς Κελσίου
- Η Χάτι ΜακΝτάνιελ γίνεται η πρώτη Αφροαμερικανίδα που κερδίζει Όσκαρ
- Κάνει πρεμιέρα η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων του Ουώλτ Ντίσνεϋ, Πινόκιο
- Προβάλλεται η μικρού μήκους ταινία A wild hare, εισάγοντας τον χαρακτήρα του Bugs Bunny
- Ματαιώθηκε η 12η Ολυμπιάδα
- Κυκλοφόρησε το βιβλίο της Αγκάθα Κρίστι " Δέκα μικροί νέγροι"
Μίμης Πλέσσας - Tango Nostalgico
Μίμης Πλέσσας
Με το κουαρτέτο και τις ορχήστρες του συνεργάστηκε με όλους
τους τότε διάσημους τραγουδιστές (Δανάη, Νινή Ζαχά, Τζίμη Μακούλη, Τώνη
Μαρούδα, κ.ά.). Το 1951, νεαρός πιανίστας ακόμα, τιμήθηκε με το Πρώτο Βραβείο
Μουσικής του πανεπιστημίου της Μινεσότα, και την επόμενη χρονιά αναδείχθηκε
πέμπτος κατά σειρά πιανίστας στις ΗΠΑ. Από το 1952 ασχολείται με τη σύνθεση κι
έχει διακριθεί έξι φορές στη χώρα μας κι επτά φορές διεθνώς (Βαρκελώνη,
Βαρσοβία, Βέλγιο, Παρίσι, ΗΠΑ, Τόκιο και Άλτο Μόντε της Ιταλίας).
Με τα τραγούδια του πρόβαλε και καθιέρωσε πολλούς διάσημους
τραγουδιστές και ηθοποιούς (Ζωή Κουρούκλη, Νάνα Μούσχουρη, Τζένη Βάνου,
Γιοβάννα, Μαρινέλλα, Ρένα Κουμιώτη, Γιάννη Βογιατζή, Φώτη Δήμα, Γιάννη
Πουλόπουλο, Τόλη Βοσκόπουλο, Στράτο Διονυσίου, κ.ά.).
Έχει γράψει μουσική για 104 ταινίες και 70 θεατρικές
παραστάσεις, για τις οποίες έλαβε πολυάριθμες ελληνικές και διεθνείς
διακρίσεις. Τιμήθηκε επανειλημμένα με χρυσούς και πλατινένιους δίσκους, ενώ το
έργο του «Ο δρόμος» (στίχοι Λευτέρη Παπαδόπουλου) κατέχει αναμφισβήτητα την
πρώτη θέση στην ελληνική δισκογραφία. Τον Ιανουάριο του 2001 ο πρόεδρος της
Ελληνικής Δημοκρατίας τού απένειμε το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα για
την προσφορά του στον πολιτισμό. Το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς το Hellenic
College of London του απένειμε τον τίτλο του Επίτιμου Διδάκτορα της Μουσικής
για την πενηντάχρονη προσφορά του. Το 2009 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ του
Πανεπιστημίου της Πάτρας.
Να μια ενδιαφέρουσα πρόταση για γονείς και παιδιά
👇👇👇
ΔΗΜΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ / ΟΠΑΝΔΑ
Η πρώτη μας νύχτα
The Godfather Waltz
Always look at the bright side of life - Monty Python (accordion version)
Δεν σταματώ - Κωστής Μαραβέγιας
J. Brahms - Hungarian Dance No.5
Quadro Nuevo - SONG FOR PEACE
Το 1825 ο Wheatstone που παρήγαγε μουσικά όργανα στο Λονδίνο, πειραματίστηκε φτιάχνοντας ένα πνευστό ακορντεόν. Ονόμασε την εφεύρεσή του Συμφωνικό (Symhponium). Η τεχνική του έμοιαζε με αυτή του ακορντεόν. Ο αέρας που διοχετεύεται στο όργανο (στο ακορντεόν μέσω της φυσούνας και στο πνευστό ακορντεόν μέσω ενός επιστόμιου), θέτει σε κίνηση καλάμια που παράγουν τον ήχο. Το Symphonium που συνδύαζε για πρώτη φορά πληκτρολόγιο, μεταλλικά καλάμια και την αναπνοή του μουσικού, διαδέχθηκε το 1827 η Concertina. Το 1829 αυτό το όργανο έλαβε την επίσημη αναγνώρισή του ως «piano-éolien».
Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα κατασκευάστηκαν διάφορα όργανα που προώθησαν την Concertina όπως το Harmonicor of Jaulin (1861) και το Melodienbläser του Hohner το 1890. Τα όργανα Hohner, ήταν οι προκάτοχοι του δημοφιλούς Melodica που χρησιμοποιήθηκε εκτενώς στη μουσική εκπαίδευση του 20ου αιώνα.
Αν και το όνομα Accordina χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά για ένα πνευστό ακορντεόν το 1897, το 1943 ο Γάλλος παραγωγός μουσικών οργάνων André Borel παρήγαγε μία πρωτότυπη Accordina με κουμπιά πληκτρολόγιο και όχι πλήκτρα πιάνου, που θα κατασκευαζόταν εμπορικά από το 1955 στη Γαλλία. Μέχρι σήμερα μόνο μία εταιρεία έχει καταφέρει να παράγει αυτό το όργανο με πληκτρολόγιο πιάνου. Πρόκειται για τον Ιταλό κατασκευαστή των ακορντεόν Victoria στο Castelfidardo.
Το όργανο βρίσκεται σε στάδιο ανάπτυξης και η αίτηση για
δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από τον εφευρέτη Guido Tononi είναι ακόμη σε εκκρεμότητα.
Ο Cees Hamelink παίζει ένα από τα πρώτα πρωτότυπα αυτού του οργάνου που ο
Ιταλός κατασκευαστής του βάφτισε "Vibrandoneon".
Turceasca
Αλέκος Βρέτος - Ούτι και Jazz
Αλέκος Βρέτος - οδηγός ορχήστρας
Εμπνευσμένος από τη μουσική της Μεσογείου, ο Αλέκος Βρέτος παντρεύει το ανατολίτικο ρεπερτόριο με τη δυτική μουσική και την Jazz, ταξιδεύει τον ακροατή στην ιστορία της μουσικής θέτοντας ταυτόχρονα φιλοσοφικά ζητήματά. Μία εκπομπή διαμάντι θα έλεγα, που καταφέρνει να ανοίξει νέους μουσικούς δρόμους χωρίς σύνορα.
TRIO Maulus - Pada Pada
Σε μία γυναίκα - Τάσος Λειβαδίτης
Θυμάσαι τις νύχτες; Για να σε κάνω να γελάσεις περπατούσα πάνω
.... στο γυαλί της λάμπας.
"Πως γίνεται αυτό;" ρώταγες.
Μα ήταν τόσο απλό, αφού μ 'αγαπούσες.
💦💦💦💦💦💦💦💦💦💦💦💦💦💦💦💦💦💦💦💦💦💦💦
Καλημέρα ακορντεονόφιλοι και μουσικόφιλοι! Ένα κύμα αναρτήσεων ήρθαν σήμερα να σας δροσίσουν. Δύο υπέροχα κομμάτια, για διαφορετικές διαθέσεις. Οι παρτιτούρες είναι καλογραμμένες οπότε θα σας βοηθήσουν να απολαύσετε και τη μελέτη σας.
Και μην ξεχνάτε... η αγάπη για τη ζωή τα κάνει όλα δυνατά!
Hungarian Dance
POKER FACE - Swinging Queen Charms the King
Ανοιξιάτικη γιορτή 2024
Άλλα μου λεν τα μάτια σου Gadjo Dilo
Athens Tango Ensemble - Milonga 900
BWV 972 - J. S. Bach Transcription of A. Vivaldi concerto
"GRAMOPHONE" waltz
Ies Muller & David Munnelly
Την Καθαρά Δευτέρα οι άνθρωποι καθαρίζονται (εξαγνίζονται) σωματικά και πνευματικά. Η παλαιότερη καταγραφή κατασκευής χαρταετού τοποθετείται στην Ινδονησία περίπου το 9500 με 9000 π.χ. Σήμερα ένας χαρταετός ίπταται ψηλά, παρασέρνει τον νου και γαληνεύει την ψυχή. Ενώνει ανθρώπους μικρούς με μεγάλους και τοποθετεί τον άνθρωπο στην πραγματική του θέση δηλαδή φιλοξενούμενο σε αυτόν τον πλανήτη που σκεπάζεται από τον ουρανό.
Το πέταγμα χαρταετού προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία να
βυθιστείτε στην ύπαιθρο. Η εμπειρία του να περιτριγυρίζεσαι από ανοιχτούς
ουρανούς, να νιώθεις το αεράκι και να ακούς το θρόισμα των φύλλων έχει μια
ηρεμιστική επίδραση, η οποία μπορεί να ανακουφίσει τα συμπτώματα του στρες και
του άγχους.
Η πράξη του πετάγματος ενός χαρταετού απαιτεί προσοχή και
εστίαση. Αυτή η βύθιση στην παρούσα στιγμή μπορεί να παρομοιαστεί με μια μορφή
ενεργού διαλογισμού, που προάγει την επίγνωση και μειώνει τα επίπεδα άγχους.
The Way You Look Tonight
Lost photograph
Gianluca Campi, "Il postino" colonna sonora di Luis Bacalov
Fred Astaire - The Way You Look Tonight
Η Ημέρας της
Γυναίκας πρωτογιορτάστηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1909 στην Νέα Υόρκη, ως Εθνική
Ημέρα της Γυναίκας, με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ, σε
ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου 1857 από
εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες
συνθήκες εργασίας. Το περιστατικό αυτό αμφισβητείται σήμερα από μερίδα Αμερικανών
ιστορικών και χαρακτηρίζεται μύθος.
Με αφετηρία
τις ΗΠΑ, ο εορτασμός διεθνοποιήθηκε τον επόμενο χρόνο, κατά την διάρκεια
δεύτερου συνεδρίου του γυναικείου
τμήματος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (2η Διεθνής), που έγινε στην Κοπεγχάγη
(26-27 Αυγούστου 1910). Οι 100 σύνεδροι από 17 χώρες υιοθέτησαν την πρόταση
τριών γερμανίδων (Λουίζ Τσιτς, Κλάρα Τσέτκιν και Κέτε Ντούνκερ) να γιορτάζεται
κάθε χρόνο η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας,ως ένα βήμα για την προώθηση της
ισότητας των δύο φύλων, που θα περιλάμβανε και το εκλογικό δικαίωμα, που ήταν
τότε το καθολικό ζητούμενο για τις γυναίκες όλου του κόσμου.
Στην Ελλάδα
οι γυναίκες κέρδισαν το δικαίωμα ψήφου τον Ιούνιο του 1952. Ψηφίστηκε ο Νόμος
2159, με τον οποίο απονεμήθηκε τελικά και στις Ελληνίδες το πολυπόθητο δικαίωμα
ψήφου για τις βουλευτικές εκλογές.
Στις 19
Μαρτίου 1911 γιορτάστηκε για πρώτη φορά η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στην
Αυστρία, την Γερμανία, την Ελβετία και την Δανία. Κοινός τόπος και στις
τέσσερις χώρες ήταν η ψήφος στις γυναίκες και η ανάδειξη των γυναικών σε
δημόσια αξιώματα.
Μετά την
επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία (1917), η φεμινίστρια
Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη
αργία. Αργία μόνο για τις γυναίκες καθιερώθηκε στην Κίνα μετά την επικράτηση
των κομμουνιστών του Μάο Τσε Τουνγκ. Γρήγορα, όμως, η Διεθνής Ημέρα της
Γυναίκας έχασε το πολιτικό και διεκδικητικό της υπόβαθρο και εορτάζεται ως
έκφραση συμπάθειας και αγάπης των ανδρών προς τις γυναίκες, με προσφορά
λουλουδιών και δώρων.
Η Παγκόσμια
Ημέρα της Γυναίκας θεσπίστηκε για πρώτη φορά το 1977 με απόφαση της γενικής
συνέλευσης του ΟΗΕ για να αναδείξει τα προβλήματα και να προωθήσει τα
δικαιώματα της γυναίκας.
Πηγή: www.sansimera.gr
Το Γιασεμίν - Θεόδουλος Καλλίνικος
ZAZ - Sous le ciel de Paris
Κάτω από τους Ουρανούς του Παρισιού
Ένα τραγούδι πετάει μακριά
Γεννήθηκε σήμερα
Στην καρδιά ενός αγοριού
Κάτω από τους Ουρανούς του Παρισιού
Οι ερωτευμένοι περπατούν
Η ευτυχία τους χτίζεται
Σε μια μελωδία φτιαγμένη για αυτούς...
Καλή εβδομάδα ακορντεονόφιλοι και μουσικόφιλοι. Το ποίημα που ακολουθεί, παρακινεί τον αναγνώστη να αναζητά συνεχώς νέες εμπειρίες στη ζωή του. Αυτό θα συμβούλευα και εγώ στους μουσικούς αλλά και στους ακροατές της μουσικής. Να ψάχνετε και να απολαμβάνετε συνεχώς καινούρια είδη μουσικής, πιο πολύπλοκους ρυθμούς, να αναζητάτε μουσική ακόμα και από το παρελθόν. Με αυτόν τον τρόπο, κάθε φορά θα βιώνετε μία νέα εμπειρία, θα γίνετε "ερευνητές" της μουσικής αλλά και της προσωπικότητάς σας.
Mίροσλαβ Χόλουμπ, Η πόρτα
Μπορεί απ’ έξω εκεί να στέκει
ένα δέντρο, ένα δάσος,
ένας κήπος
ή μια πόλη μαγική.
Πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα.
Μπορεί να είναι το σκυλί που ψαχουλεύει.
Μπορεί να δεις κάποια μορφή,
ή ένα μάτι,
ή την εικόνα
μιας εικόνας.
Πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα.
Αν είναι η καταχνιά
θα καθαρίσει.
Πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα.
Κι αν είναι μόνο η σκοτεινιά
που θορυβεί
κι αν είναι μόνο
κούφιος άνεμος
κι αν
τίποτα
δεν
είναι
έξω εκεί,
πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα.
Τουλάχιστον
θα γίνει
κάποιο
ρεύμα.
La la Land
J. Sibelius. Etude Op. 76 No 2
Jean Sibelius - Arabest
Jean Sibelious - Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα σε ρε ελάσσονα, έργο 47 / Violin Concerto in D minor, Op. 47
1. Allegro moderato
2. Adagio di molto
3. Allegro, ma non tanto
Η μεγάλη αγάπη του Σιμπέλιους για το βιολί ήταν η αφορμή για τη σύνθεση αυτή, που ξεκίνησε το 1904. Άφηνε στην άκρη το όνειρο του σολίστα βιολιστή, κλείδωσε τις απογοητεύσεις και την πικρία που το έφερε το όργανο (λόγω χαμηλού επιπέδου εκπαίδευσης και αυτοπειθαρχίας) και έφτιαξε ένα αριστούργημα με βασικό πρωταγωνιστή το βιολί.
Το κοντσέρτο ενώ γράφτηκε για τον βιρτουόζο Γερμανό Ουίλι Μπούρμεστερ (Willy Burmester), τελικά στην παράσταση εκτελέστηκε από τον μετρίου τεχνικά σολίστα Βίκτορ Νόβατσεκ (Victor Novacek). Αυτή η ερμηνεία επηρέασε το έργο με αποτέλεσμα την αποτυχία της πρεμιέρας. Ο Σιμπέλιους αναθεώρησε το έργο και στις 19 Οκτωβρίου 1905 στο Βερολίνο υπό τη διεύθυνση του Ρίχαρντ Στράους, το έργο εκτελέστηκε από το παιδί θαύμα Φραντς φον Βέκσεϋ (Franz von Vecsey).
Το βαθιάς εσωτερικότητας πρώτο θέμα υπό την αιθέρια συνοδεία των εγχόρδων είναι από τις πιο γοητευτικές στιγμές όλου του έργου. Σύντομα ακολουθεί μία καταιγιστική σολιστική καντέντσα, που δίνει τη θέση της σε ένα πληθωρικό ορχηστρικό tutti μεταβατικό προς το λυρικό και νοσταλγικό δεύτερο θέμα. Ένα θυελλώδες ορχηστρικό τμήμα ξεσπάει με μία απόχρωση εμβατηρίου, που προοδευτικά οδηγεί σε μία ερεβώδη ατμόσφαιρα, μέσα από την οποία αρχίζει η εκτενής δεξιοτεχνική καντέντσα του βιολιού. Αυτή λειτουργεί ως επεξεργασία του θεματικού υλικού πριν την επανέκθεση, στην οποία ο συνθέτης συνεχίζει να εξερευνά και να αναπτύσσει περαιτέρω το θεματικό υλικό.
Το δεύτερο μέρος περιέχει κάποιες από τις γοητευτικότερες και συγκινητικότερες σελίδες του συνθέτη. Το κύριο θέμα, που χρειάζεται είκοσι μέτρα για να ξεδιπλωθεί ολόκληρο, παραπέμπει στην πρώιμη αγάπη του Σιμπέλιους για τον Βάγκνερ. Μετά από μία κλιμάκωση συναισθηματική και ηχητική, το ίδιο το θέμα επανέρχεται σε κλαρινέτα και φαγκότα συνοδευόμενο με ποικίλους τρόπους (κλίμακες, σπαστές οκτάβες του βιολιού, αργά κατιούσες κλίμακες στα φλάουτα κτλ).
Το τρίτο μέρος, το άγριο πρώτο θέμα, προέρχεται από ένα κουαρτέτο εγχόρδων του Σιμπέλιους το 1890. Η δεξιοτεχνική γραφή για το βιολί βρίσκεται ομολογουμένως στο αποκορύφωμά της ενώ σε πολλά σημεία επικρατεί μία ευφάνταστη ρυθμική πολυσημία, που προσδίδει ακόμα μεγαλύτερη ένταση.