Δημήτρης Μητρόπουλος

Ο Δημήτρης Μητρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1896 και πέθανε το 1960. Σπούδασε πρώτα στο ωδείο Αθηνών με τον L.Wassenhoven πιάνο, Ar. Marsick ανώτερα θεωρητικά και σύνθεση και έπειτα (1920-1921) στις Βρυξέλλες με τον P.Gilson και στο Βερολίνο με τον F.Busoni. Έκτοτε οι χαρακτηριστικώτεροι σταθμοί της αλματικής σταδιοδρομίας του είναι: 1921 - 1924 βοηθός μαέστρου στην κρατική όπερα του Βερολίνου.  Το 1924 επιστρέφει στην Αθήνα όπου και διευθύνει πρώτα την ορχήστρα του Ελληνικού Ωδείου, έπειτα για δύο χρόνια την ορχήστρα του Συλλόγου Συναυλιών και τέλος απο το 1927 έως της αποχώρηση και την οριστική του εγκατάσταση στην Αμερική το 1939 την ορχήστρα του Ωδείου Αθηνών.
Στην Αμερική παρουσιάζεται για πρώτη φορά με την ορχήστρα της Βοστώνης το 1936. Το 1938 γίνεται μόνιμος διευθυντής της συμφωνικής ορχήστρας της Μιννεάπολης (για 12 χρόνια) και απο το 1949 - 1957 μόνιμος διευθυντής της Φιλαρμονικής της Νέας Υόρκης, ενώ παράλληλα διεύθυνε συμφωνικές ορχήστρες και μελοδραματικές παραστάσεις στα μεγαλύτερα μουσικά κέντρα του κόσμου.
Τιμήθηκε με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών και ήταν μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Απο τις τρεις του ιδιότητες μαέστρος. πιανίστας και συνθέτης αυτή που υπερίσχυσε ήταν η πρώτη. Οι εκτελέσεις του αποτελούν πάντα ένα κράμα δυναμισμού και τρυφερότητας, δραματικής έντασης και λυρικής πνοής.Έγραψε περίπου 40 έργα για ορχήστρα, πιάνο και φωνή, καθώς και μία όπερα («Αδελφή Βεατρίκη»). Οι πρώτες του συνθέσεις ήταν γραμμένες στο τονικό σύστημα, αλλά με ενδιαφέροντες αρμονικούς πειραματισμούς, οι οποίοι γύρω στο 1915 γίνονται περισσότερο τολμηροί, φτάνοντας στην ατονικότητα τη δεκαετία του '20. Είναι ο πρώτος Έλληνας συνθέτης που χρησιμοποίησε στο έργο του «Οστινάτα για βιολί και πιάνο» (1926-1927) αυστηρά δωδεκαφθογγική τεχνική.  Πλήρες Βιογραφικό

Φιλαρμονική Νέας Υόρκης
τέσσερις Κυθηραϊκοί Χοροί
Greek Sonata 1920

πηγή Ιστορίας της Μουσικής Κarl Nef