Accordion Fun: Ιουνίου 2012

Έχει πέσει στα χέρια μου το βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη "Βίος κ πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά''. Δεν το έχω τελειώσει αλλά από τα πρώτα κιόλας κεφάλαια με κρατάνε δυνατά οι λέξεις και η απλότητα του Ζορμπά. Θα μου πείτε γιατί τα γράφω αυτά, τι σχέση έχουν με το site. Και όμως έχουν διότι ξαφνικά δεν νιώθεις μόνος, δεν νιώθεις ο μόνος που αγαπά την μουσική, δεν νιώθεις ο μόνος που αγαπά το μουσικό όργανό του με ιδιαίτερο τρόπο.

Απόσπασμα από το βιβλίο:
"Όταν έχω σεκλέτια ή όταν με ζορίσει η φτώχεια, παίζω σαντούρι και αλαφρώνω. Όταν παίζω μου μιλούν και δεν ακούω κι αν ακούσω δεν μπορώ να μιλήσω. Θέλω, θέλω μα δεν μπορώ."

"του λέει λοιπόν κάποιος κάθε βράδυ να του παίζει σαντούρι και λέει ο Ζορμπάς
- αν έχω κέφι. Να σου δουλεύω όσο θέλεις σκλάβος σου! Μα το σαντούρι είναι άλλο πράμα. Είναι θεριό θέλει λευτεριά. Άν έχω κέφι θα παίζω θα τραγουδώ κιόλα..... αν με ζορίσεις με έχασες. Σ'αυτά τα πράματα να ξέρεις είμαι άνθρωπος, άνθρωπος λεύτερος..... το σαντούρι θέλει καρδιά, θέλει να συλλογιέσαι μονάχα σαντούρι - κατάλαβες?''